Ralph van Raat: Zeldzame Franse pianowerken. Debussy: Étude retrouvée; Les soirs illuminée par l’ardeur du charbon; Messiaen: Morceau de lecture à vue; ‘Le cossyphe d’Heuglin’, ’Le moqueur polyglotte’ uit Des canyons aux étoiles; La fauvette passerinette; Boulez: Prélude, toccata et scherzo; Notations nr. 1-12; Une page d’éphéméride; Ravel: Menuet in cis. Naxos 8.573894 (75’57”). 2019

Sinds hij in 2006 een opnamecontract met Naxos sloot, verscheen een aantal bijzondere opnamen van Ralph van Raat als specialist in eigentijdse muziek, te beginnen met de toen complete pianowerken van Adams (Naxos 8.559285), de pianowerken van Pärt (Naxos 8.572525),   Lindberg (Naxos 8.570542), de pianobewerkingen van Debussy’s La mer en Stravinsky’s Sacre (Naxos 8573576), Das Buch der Klänge van Otte (Naxos 8.572444), pianowerken van Bryars (Naxos 8.572570), Tavener (Naxos 8.570442) en Rzewski (Naxos 8.559360 en 8.559759), Les heures persanes van Koechln (Naxos 8.572473).

Op zijn nieuwste uitgave richt hij zich op zeldzame Franse pianowerken. Debussy schreef zijn vergeten rariteiten aan het eind van zijn leven: een dertiende Étude en een impressie naar het gedicht Le balcon van Baudelaire. Het Menuet van Ravel is uit 1904, maar werd pas lang na zijn dood gepubliceerd. Niettemin een aardige vondst.

Messiaen is vertegenwoordigd met een een leuk stuk uit 1934 dat ‘op het eerste gezicht’ goed uitvoerbaar heet te zijn. De ’grasmus’ komt uit de enorme collectie vogelstukken en bij de beide gedeelten uit Des canyons aux étoiles gaat het om herleidingen uit het gelijknamige orkestwerk.

Zo bijzonder zijn de haiku-achtige Notations uit 1945 van Boulez niet meer, er was al minstens een half dozijn opnamen van, met de beste van Hamelin (DG 480.6828). Interessanter is zijn Une page d’éphéméride (kalenderblad) uit 2005. Dat geldt ook voor Prélude, toccata et scherzo, nog het werk van een student uit 1944. Uiteindelijk blikt dit bijna 27 minuten durende werk haast het interessantst van alle te zijn. Vreemd, dat het nooit eerder lijkt te zijn opgenomen. 

Het valt te waarderen dat de pianist dit redelijk onbekende materiaal verzamelde en opnam, maar stof een mooi en logisch recital levert het niet, hoe doeltreffend het ook is gespeeld. Typisch een uitgave om bij stukjes en beetjes van te genieten. 

Daar is alle aanleiding toe, want Van Raat speelt als altijd bijzonder mooi en raak en is een ideale gids.