Javier Rameix: Impressoes. Ginastera: Pianosonate nr. 1 op. 22, Danzas argentinas op. 2 nr. 1-3; Villa-Lobos: Bachianas brasileiras nr. 4 W. 264  (bew), Ciclo brasileiro W. 374; Moleiro: Joropo; Castellanos: Mananita caraquena; Fernández: El diabolo suelto (bew. Toro). IBS Classical (69’35”). 2020

 

De jonge Venezulaanse pianist Javier Rameix (1991) begon zijn studie in eigen land, maar zette die vanaf zijn zeventiende jaar voort bij Alan Weiss en Sebastian Colombo aan het Utrechts Conservatorium.

Al vroeg trad hij solistisch op en een cd debuut kon nit lang uitblijven. Hier is het met werken uit zijn eigen jeugdomgeving waarmee hij fijn platgetreden paden vermijdt. 

Met meer dan twintig opnamen van de een jaar voor zijn overlijden gecomponeerde Pianosonate nr. 1 van Ginastera in de discotheek is het niet zo eenvoudig om daarmee nog veel eer in te leggen, maar Rameix speelt het werk zo goed, dat het toch van grote waarde is in dit recital. Zijn 3 Danzas argentinas zijn uit 1937.

Bachianas brasileiras nr. 4 van Villa-Lobos dat hem van 1930-1941 bezighield; ik kende het alleen in de georkestreerde vorm van een opname van het Deense Odense symfonie orkest (Bridge 9129). Het is goed nu ook eens de primaire vorm te kunnen beluisteren.

Joropo van Moisés Moleiro (1904 - 1979) maakt een feestelijke indruk en schijnt in eigen land heel populair te zijn. Mananita caraquena van Evencio Castellanos (1915 -1984) geeft iets nostalgieks weer van het ontwakende Caracas met klokgebeier van de kathedraal. Ook Heraclio Fernández (1851 - 1886) zal voor de meeste Europeanen onbekend zijn en het is fijn dat Reixas hem eveneens introduceert en optimaal weergeeft. 

Een debuut rijk aan ‘indrukken’ om van te smullen. Als lid van het Albéniz trio maakt Reixas ook kamermuziek.