Postscript: Introductio. Telemann: Kwartet nr. 2 in e TWV. 43/e2; Concert in G TWV. 42/g2; Fantasie voor solofluit nr. 6 in e TWV. 40/9; C.P.E. Bach: Triosonate in E Wq. 162, H. 580; Telemann: Fantasie voor klavecimbel nr. 1 in D TWV. 33/1; Sonate voor cello en b.c. in D TWV. 41/D6; Boismortier: Sonate nr. 2 in g op. 28; Kleinknecht: Triosonate in D op. 2. TRPTK TTK 0045 (63’19”). 2019
Voor iemand die het precies wil nagaan, brengt de hoofdschotel met werken van Telemann enige verwarring. Een Concert in g TWV. 42/g2 heb k daarin niet kunnen ontdekken omdat TWV. 42 eigenlijk alleen Triosonates voor traverso, viool en b.c.lijkt te bevatten, maar ik laat me graag beleren. De aanduiding van de overige werken van Telemann klopt.
Wat deze cd eens temeer onderstreept, is dat Telemann niet alleen een enorm productieve, maar ook een heel originele componist was. Bovendien was hij aan het begin van zijn loopbaan een groot liefhebber van de Franse stijl.
Dat onderkennen Aysha Wills (traverso), David Westcombe (traverso), Octavie Dostaler (vc) en Artem Belogurov (kl) die samen het ensemble Postcript vormen heel goed in hun vrij luchtige, maar mooi expressieve verklankingen. Dat gebeurt nadrukkelijk ook in de beide solobijdragen van de solo Fluitfantasie TWV. 40/9, de Klavecimbelfantasie TWV. 33/1 en de Cellosonate TWV. 41/D6.
De Triosonate van Bachs derde zoon is er eentje van de 16 die hij schreef. Ook dit werk krijgt een fijnzinnige en ‘sprekende’ vertolking. Vervolgens verrast het ensemble met wat waarschijnlijk de cd première is can de Sonate nr. 2 van de Sonates à deux flûtes traversières sans basse van Boismortier. Maar het aardigste is tot het laatst bewaard en laat ons kennismaken met Jakob Friedrich Kleinknecht (1722 - 1794). Om iets van de componist te ervaren, moeten we teruggaan naar de bibliotheek van de Esterhazy’s. Daarin bleken zich illegale kopieën te bevinden van fluitsonates van deze Jacob Friedrich Kleinknecht (1722-1794). Zijn werken waren zo populair dat ook in die tijd al illegale nadrukken verschenen. Kleinknecht was werkzaam aan het hof van de Graaf van Bayreuth. Voor het huwelijk van de dochter componeerde hij zes fluitsonates. Omdat het huwelijk een belangrijk sociaal evenement was, kregen ook deze composities veel aandacht. De sonates vragen virtuositeit van de speler en bevatten grote melodische en expressieve kracht. De graaf was zelf ook fluitist en kreeg lessen van Kleinknecht en niemand minder dan Quantz. De sonates zijn voorzien van nauwkeurige aanwijzingen m.b.t. uitvoeringspraktijk. Vier van de zes sonates zijn op cd verschenen samen met een divertimento en een trio. Ze worden uitgevoerd door Sabine Dreier (fl), Petra Manz (v.d.g) en Irene Hegen (kl) (CPO 999.361-2).
De eerste kennismaking die Postscript met dit werk mogelijk maakt, is van heel aangename aard.