The orchestra now o.l.v. Leon Botstein: Levend begraven. Honegger: Rugby uit Mouvements symphoniques H. 67; Schoeck: Lebendig begraben op. 40; Mitropoulos: Concerto grosso. Met Michael Nagy (b) en het Bard Festival koor. Bridge 9540 (78’22”). 2020

 

The orchestra now is een ensemble dat is samengeld uit gevorderde studenten van conservatoria uit Shanghai, Brussel, van de Juilliard School en het Curtis instituut. Of daar ook Nederlanders bij zijn, is onbekend. Het is gevestigd in het Amerikaanse Fischer Center in Bard (V.S.). Onder leiding van pedagoog-dirigent Leon Botstein voert het een interessant programma uitvoeren. Het programma bevat louter twintigste eeuwse muziek.

De titel Levend begraven is ontleend aan de 14 liederen uit de cyclus Lebendig begraben op tekst van Gottfried Keller van de Zwitserse componist Otmar Schoeck (1886 - 1957) uit 1926. Ze worden fraai, maar niet helemaal zo treffend als door Dietrich Fischer-Dieskau (Claves 50-8610) uit 1962 gezongen, vooral omdat Michael Nagy een krachtig laag register mist.

Het ‘mouvement symphonique’ nr. 2 Rugby van Arthur Honegger uit 1928 moet een indruk geven van een rugby wedstrijd en gaat inderdaad aardig  met zijn bitonate harmonieën en felle ritmen tekeer.

Dat dirigent Dimitri Mitropoulos (1896 - 1960) ook componeerde, zal velen onbekend zijn. Zijn Concerto grosso uit 1926 heeft niets van de oude Italiaanse Concerti grossi. Het is een vrij provocerend en enigszins verwarrend werk dat wel heel intrigerend is. De trompetten spelen er een belangrijke rol in en alleen het derde deel heeft een aangenaam melodieus karakter, verder gaat het om een nogal hoekig werk.

Het jonge orkest speelt met veel animo en mooi homogeen met sterke blazers en fluwelig klinkende strijkers.

The orchestra now werkte ook mee aan de begeleiding van Piers Lane in de Pianoconcerten van Rubbra en Bliss (Hyperion CDA 68297) en Ries (Hyperion CDA 68217).