Xavier de Maistre: La harpe reine, musique a la cour de Marie-Antoinette. Krumpholz: Harpconcert nr. 5 in Bes op. 7; Haydn: Symfonie nr. 85 in Bes H. I/85 La reine; Hermann: Harpconcert nr. 1 in F op. 9; Gluck: ‘Dans van de zalige geesten’ uit Orphée et Euridice (btw). Met Les arts florissants o.l.v. William Christie. Harmonia Mundi HAF 890.2276 (70’04”). 2016

Dit aardig samengestelde programma brengt ons terug tot de gloriedagen vlak voor de Franse revolutie uitbrak en er een meedogenloos einde kwam aan de optredens van de Concerts de la loge in Versailles en Parijs.

Met de titel La harte reine is namelijk Marie-Antoinette bedoeld die voor de harp deed wat Frederik de Grote enige decennia eerder in Potsdam deed voor de fluit. Het wankelende ancien régime lokte componisten en virtuoze harpisten naar het hof om nieuwe werken voor dat instrument te introduceren.

Tot hen behoorde de Bohemer Jan Krumpholz (1742-1790) die zo slim was ervoor te zorgen dat zijn minstens zes harpconcerten, hardkwartetten en vele hardsonates ook geschikt waren om door amateurs - meest lieftallige demoiselles - te worden gespeeld. Zijn vijfde concert in rococostijl is uit 1778, hetzelfde jaar als Mozarts Fluit/harpconcert. Heel charmante muziek met een langzaam middendeel dat is gebaseerd op het Franse liedje ‘O ma tender musette’ en een finale als contradans.

Waar wel opnamen bestaan van Krumpholz’ Harpconcerten nr. 1, 2, 3, 4 en 6, schijnt dit de eerste te zijn van nr. 5. Extra welkom dus.

Geheel onbekend echter was het Harpconcert nr. 1 van Johann David Hermann (1760-1846). Het blijkt eveneens een heel bekoorlijk stuk te zijn met tintelende muziek en mooi massagewerk.

Xavier de Maistre bespeelt voor deze gelegenheid een heel licht en helder klinkende gerestaureerde achttiende Zeeuwse pedaalharp. Het is lastig voorstelbaar dat deze harpconcerten gauw stijlvoller, kleuriger, kortom mooier worden gespeeld dan hier.