Paul McCreesh en het Gabrieli consort: Silence & music. Stanford: The blue bird op. 119/3;   Elgar: There is sweet music op. 53/1; Owls, an epitaph op. 53/4;   Vaughan Williams: Silence and music; Bushes and briars; The winter is gone; The turtle dove; Rest; Howells: The summer is coming; Grainger: Brigg fair; The three ravens; MacMillan: The gallant weaver; Dove: Who killed Cock Robin?; Britten: ‘The evening primrose’ uit Flower songs op. 47; Warlock: As the flowers of the spring. Signum SIGCD 490 (67’42”). 2016

Een mooi overzicht van twintigste eeuwse Engelse koorliederen, waarbij de titel van de cd Silence & Music is ontleend aan een gedicht van Ursula Wood, de tweede vrouw van Vaughan Williams.  Hij droeg het stuk op aan de herinnering van Villiers Stanford en diens Blue bird. Het werd in 1953 geschreven en vertelt hoe de stilte wakker wordt vanuit stilte.

Het repertoire reikt van Elgar en Warlock via Britten en Grainger tot MacMillan en Dove in het heden. en loopt uiteen van heel grimmig (Grainger met The three ravens) tot bijzonder etherisch (Vaughan Williams’ Rest). Ook in Who killed Cock Robin? van Dove onderscheiden de sopranen zich zeer.

Iers bijzonders krijgen we meteen aan het begin met Stanfords The blue bird te horen waarin een sectie sopranen prachtig in een hoog register zingt. Het is een programma vol afwisselende miniaturen dat liefst in kleine porties verspreid over de tijd kan worden beluisterd. H

Het puntgaaf zingende Gabrieli consort maakt er een esthetisch genoegen van. Een leuk detail is nog dat het tekstboekje is verlucht met zwart/wit foto’s die de dirigent maakte tijdens een wandeltocht in Noord Engeland.