Mosa trio: Portraits. Shostakovitch: Pianotrio nr. 2 in e op. 67; Wamper: Portrait of light; Coppens: Pianotrio op. 2. Antarctica AR 006 (47’15”). 2017

Het Conservatorium als broedplaats voor nieuwe, jonge, soms moeilijk overlevende, maar vaak weer uiteenvallende kamermuziek ensembles. In dit geval gaat het om Maastricht waar initiatiefnemer Bram de Vriee (p) zijn medestudenten Alexandra van Beveren (v) en Paul Stravidis (vc) in 2010 bereid vond om het - typisch Maastrichts - naar de Koninklijke Mosa porcelei- en tegelfabriek genaamde Mosa trio te vormen. Het blijkt al zeven jaar stand te houden, boekte her en der succes en presenteert zich hier met een eerste cd waarop het Pianotrio nr. 2 van Shostakovitch - destijds het werk dat tot hun ontstaan leidde - centraal staat. Het ter herinnering aan zijn inspirerende vriend Ivan Sollertinsky geschreven werk heeft een rouwende en vrij radeloze toon en heeft als hoogtepunt een langzame passacaglia.

De drie jonge uitvoerenden reageren gevoelig op de sfeerverschuivingen die soms een misleidend naïef karakter lijken te hebben. Ze zijn ook behendig in het opsporen en volgen van het verhaal in de uitgebreide finale met hun hartstochtelijke spel voordat in de coda de uitzichtloosheid wegsterft.

Vergelijk dit met bv. het Weens Pianotrio (Nimbus NI 5572).

De beide aanvullende werken van Sam David Wamper en Matthias Coppens beleven kort na hun ontstaan meteen hun cd première. In Wampers stuk toont het trio zijn virtuoze plooibaarheid, in dat van Coppens dat ze ook feeling hebben voor jazz.