Bejun Mehta: Cantata. Händel: Cantates ‘Mi palpita il cor’ HWV. 132c, ‘Siete rosé rugiadose’ HWV. 162, ’I Will magnify thee’ HWV. 250b; ’The choice of Hercules’ HWV. 69; Bach, J.S.: Cantate nr. 82 ‘Ich habe Genug’ BWV. 82; Hoffmann: Trauermusik; Vivaldi: Cantate ‘Pianti, sospiri e dimmend armercede’ RV 676; Bach, J. Chr.: Lamento ‘Ach, das ich Wassers g’nut hätte’. Met de Akademie for Alte Musik, Berlijn. Pentatone PTC 5186-669-2 (72’31”). 2017

Na de overstap van Harmonia Mundi naar Pentatone wijdt de Amerikaanse  countertenor zich op zijn tweede solo cd aan zeven wereldse en geestelijke achttiende eeuwse solocantates uit het Duitse, Engelse en Italiaanse repertoire.

Ik wil niet verhelen dat ik vroeger nogal wat problemen had met melige, kale countertenor stemmen, en de voorkeur gaf aan vrouwenstemmen,  maar tegenwoordig de resultaten van een jongere generatie stukken beter vindt. Onder hen behoort Bejun Mehta tot de besten met zijn steeds geëngageerde optreden.

Bachs Ich have genug leerde ik medio jaren 1950 kennen via een lp van Fischer-Dieskau. Wat zijn de tijden en de opvattingen sindsdien veranderd.

Zowel de recitatieven als de aria’s van deze werken weet Mehta met zijn aangenaam zoete stem met betekenis te vullen en daarbij maakt het niet uit of het om de strakke Bach, de Italiaaneske Händel of de nog zweteriger Vivaldi gaat. Een mooie ontdekking is een bijdrage van Bachs oom Johann Christoph.

Dat Mehta zo ideaal wordt begeleid door de Berlijnse barokspecialisten is een verder groot pluspunt voor deze uitgave.