Hannes Minnaar: Nox. Schumann: Nachtstücke nr. 1-4 op. 23; Zuidam: Nox; Ravel: Gaspard de la nuit; Janáček: ‘Dobrou noc’ uit Op een overwoekerd pad. Challenge CC 72853 (73’09”). 2020

 

De nacht (Nox inn het Latijn), je kunt ernaar verlangen om rust te vinden, je kunt hem vrezen om mogelijke slapeloosheid en dramatische visioenen of  kwalijke dromen. De aspecten zijn talloos. Sommige componisten pikten daarvan sommige uit, Schumann de meer romantische en poëtische in zijn vier Nachtstücke uit 1839, Ravel de verleidelijke van de waterfee Ondine, de angstaanjagende van Le gibet en de nachtmerrie van Scarbo.

Robert Zuidam roept in zijn Nox heel verschillende beelden op in ‘Nightfall’, ‘Insomnia’, ‘L’heure bleue’, ‘Afscheid van Reinbert de Leeuw op Zorgvlied’ en ‘Perseids passing’. Vaak wordt het onderbewuste van de luisteraar aangesproken.

Hannes Minnaar maakt het in zijn nieuwe boeiende programma heel invoelbaar en aansprekend en eindigt mooi het ‘Goede nacht’ uit Een overwoekerd pad van Janáček, waarna men haast geneigd is om meteen opnieuw deze cd te beluisteren, ook omdat Hannes Minnaar zo mooi speelt.

Dat thema Nachtmuziek is best aansprekend, nog helemaal los van Mozarts Kleine Nachtmusik en alle Nocturnes.

Alleen al uit de Duitstalige muziekliteratuur zo een programma kunnen worden gemaakt met onbekende stukken als de 3 Nachtstücke voor piano  van Hans van Sweeden, het lied Nachtstück D. 672a van Schubert, het Nachtstück op 55 voor orkest van Robert Radecke en het Nachtstück voor voor viool en orkest van Reznicek.