Meijer, Lavinia: Pierné: Impromptu-Caprice op. 9; Spohr: Fantasie op. 35; Variaties over Je suis encore dans mon printemps op. 36; Saint-Saëns: Fantaisie op. 95; Fauré: Impromptu op. 86; Une châtelaine en son tour op. 110; Verdalle: Impromptu nr. 2; Snoer: Fantasie over Wie Nederlandsch bloed; Roussel: Impromptu op. 121; Glière: Impromptu. Channel Classics CCS SA 31711 (72’04”). 2010

Voor haar derde cd, na Divertissements (CCS SA 28908) en Visions (CCS SA 29709) koos Lavinia Meijer uit het merendeels romantische harprepertoire rond de ooit geliefde Fantasie-Impromptu.

Solo harp recitals op cd behoren tot de uitzonderingen, al hebben Maria Robles op Decca 433.869-2, Susan Drake op Hyperion CDH 55130, Maria Graf Philips 432.103-2 en Yolanda Kondonnassis op Telarc SACD 60581 wel hun bijdragen geleverd. Er is zelfs nog een tweetal cd’s van Phia Berghout uit 1953 (Et’cetera KTC 2024).

Nu is de harp in zoverre een eigenaardig instrument dat de componisten die het zelf bespeelden, zoals Tournier er compositorisch het beste gebruik van konden maken. Het is ook geen wonder dat veel werken typisch verband houden met de grote Franse harpschool. Een leuke ontdekking is de Fantasie over Wien Nederlandsch bloed van Johannes Snoer (1868-1936). Het lijkt er ook op dat het bij de Impromptu van Glière om een cd première gaat.

De meeste op deze cd verenigde componisten hebben een even goed begrip van de essentie van de harp als Spaanse componisten dat van de gitaar hebben. Ze tonen bovendien vooral gevoel voor de verleidelijke kanten van het instrument. Het is de grote verdienste van Lavinia Meijer dat ze haar instrument alles andere als slaapverwekkend laat klinken. Ze maakt dat deze muziek noch netelig, noch triviaal, noch kalmerend klinkt. Haar engagement klinkt noot voor noot door en ze maakt dit briljante recital, geholpen door een vrij directe opname (weer uit de Deventer Doopsgezinde kerk) spannend. Ze reageert gevoelig op elke nuance en toont zich zo opnieuw een van de beste en ondernemendste instrumentalisten van nu.