London Myriad: Four. Bozza: Pour une musique de nuit; Bridge: Divertimenti nr. 1-4 H. 189; Françaix: Blaaskwartet; Bennett: Travel notes nr. 2; Ibert: Mouvements nr. 1 en 2; Arrieu: Suite en quatre. Métier Records MSV 28587 (55’31”). 2018

Met de Strijkkwartet Biënale in Amsterdam die van 25 februari t/m 1februari plaatsvindt in zicht, is het aardig om eerste eens te luisteren naar deze zes werken voor houtblazerkwartet van het Engelse London Myriad dat bestaat uit Julie Groves (fl), Fiona Joyce Myall (h), Nadia Wilson (kl) en Ashley Myall (fag). Het viertal stelde een mooi programma samen het negentiende eeuwse Engelse en Franse stukken die liefst niet in één zitting alle achter elkaar moeten worden beluisterd, juist omdat het kleine meesterwerkjes zijn.

Eugène Bozza (1905 - 1991) schreef zijn soort Kleine Nachtmusik in 1954. Het is een melodieus en biologerend werk dat in zijn vier delen niet veel nocturaals heeft, al komt het ‘andantino’ wiegelied in de buurt. De finale heeft de vorm van een koraal.

De Divertimenti van Bridge uit 1938 begonnen hun leven als twee Duetten voor fluit en hobo, maar werden later aangevuld. Het gaat eerder om serieuze muziek met iets van herfstige melancholie dan om  wat luchtig diverterends dat de titel suggereert. Maar ook zo heel mooi. 

Jean Françaix kan zelden op zwaarmoedigheid worden betrapt en al helemaal niet toen hij in 1933 als 21-jarige zijn Blaaskwartet schreef dat hij zelf omschreef als een ‘fusie van Machiavelli en magie’. Geestig, vlot neoclassicisme heerst.

Wat Bennett in 1975 met zijn Travel notes voor Strijkkwartet maakte, was in feite iets van filmische impressies met titels als ‘A walking tune’, ‘In a hearse’, ‘On horseback’, ‘In the pram’, ‘In the helicopter’ en ‘In an air balloon’. Het werk eindigt met ‘Car chase’ in een achtervolging. Heel beeldend.

Achter het pseudoniem Claude Arrieu gaat de Franse componiste Louise Marie Simon (1903 - 1990) schuil. Ze schijnt heel wat kamermuziek te hebben gecomponeerd en schreef haar spiritueel lyrische, neo-klassieke Suite en quatre in 1979.

Een recital dat veel voldoening schenkt.