Kate Lindsey: Arianna. Scarlatti, A.: Cantate ‘Arianna’ (Ebra d’amor fuggia) H. 242; Händel: Cantate ‘Ah! crudel, nel pianto mio’ HWV. 78; Haydn: ‘Cantate ‘Arianna a Naxos’ H. XXVIb/2. Met Arcangelo o.l.v. Jonathan Cohen. Alpha ALPHA 576 (72’13”). 2019

De Amerikaanse mezzo die eerder het recital Thousands of miles (Alpha ALPHA 272) en een programma met werken van Mohammed Fairouz opnam (Naxos 8.559783) en die in 2018 in Salzburg als Nerone meezong in Monteverdi’s L’incoronazione di Poppea (Harmonia Mundi HAF 890.2622/4)  en in New York de titelrol in de opera Ariadne auf Naxos van Richard Strauss aan de Met vervulde, moet momenteel als weinig anderen vertrouwd zijn met de figuur van Ariadne of Arianna als godin van de passie die in de Griekse mythologie de held Theseus hielp uit het labyrinth te ontsnappen (later heeft hij haar verraden) en ook als Ariadne op Naxos in de kunst overleefde. Het is een figuur die vele componisten inspireerde. In 2006 heb ik een artikel aan Ariadne gewijd in de rubriek Fonografie Muziek waarin wel zeventien componisten van Monteverdi tot Goehr die zich in muziekwerken met haar bezighielden zijn genoemd.

Daaronder ook dit drietal werken. Kate Linsey weet inderdaad even goed in de huid van Arianna en haar complexe emotionele karakter en psyche te kruipen in barok en classicisme. Ze zorgt dat elk woord met een zekere intimiteit betekenis krijgt. Bescheiden begeleid in Scarlatti, wat royaler in Händel en Haydn geeft ze met haar warme stem de mythische figuur een steeds juist afgemeten dramatisch karakter in goede samenwerking met de musici van Arcangelo. Arianna is hiermee bijzonder goed gediend en allerlei aspecten van haar komen aan het licht.