Lenaerts, Anneleen: Harpconcerten. Glière: Harpconcert in Es op. 74; Jongen: Harpconcert op. 129; Rodrigo: Concierto de Aranguez (bew. Rodrigo). Met het Bussels filharmonisch orkest o.l.v. Michel Tabachnik. Warner 196350550 (67’02”). 2014   

 

Het moet een hele eer zijn voor de jonge Belgische harpiste Anneleen Lenaerts die in 2011 de ‘Klara Award’ ontving om sinds enige tijd eerste harpiste te zijn van het Weens filharmonisch orkest. Op haar debuut cd legt ze getuigenis af van haar grote kunnen. De grootste aandacht gaat uit naar Jongen.

Joseph Jongen (1873 - 1953) was de belangrijkste Belgische componist in zijn tijd. Hij componeerde in menig genre, behalve opera. Als zijn beste werk geldt de Symphonie concertante voor orgel en orkest op. 81 uit 1927. Een van de mooiste opnamen daarvan maakte Christian Schmitt (CPO 777.593-2). Zijn Harpconcert is uit 1944 en ademt net als dat van Glière een romantische sfeer. Om de harp met al zijn subtiele details goed naar voren te laten komen, hield hij de begeleiding kleinschalig. Charmante muziek die niet zonder invloed van Debussy en Ravel is en verder teruggrijpt op Fauré. Het eerste deel is van tweeërlei sfeer: modérément animé en Andantino en ook het tweede deel, allegro vivo is een en al bekoorlijkheid. Het begint met een uitgebreide cadens en daarna draagt het orkest dansmateriaal aan. Jongen was zelf harpist, dus hij wist waaraan hij begon.

Mireille Flour, die het werk bestelde, was de eerste die het met het Orchestre de Liège o.l.v. Fernand Quinet opnam (Cypres CYP 3610).

Het is misschien minder bekend, maar Rodrigo maakte op verzoek van de beroemde harpist Nicanor Zabaleta een bewerking van zijn gitaarconcert  Concierto de Aranguez. Zelf schijnt hij dat nooit te hebben opgenomen, Gwyneth Wentink wel (Naxos 8.555843). Die bewerking is een groot succes, omdat de hoge tonen van de harp als het ware een extra dimensie verlenen aan de solopartij.

Met het in 1938 voor Ksenia Erdely geschreven Harpconcert van Glière komen we op vertrouwder terrein. Lenaerts onderstreept met haar spel het romantische en nobele karakter van het werk en weet veel sfeerwisseling aan te brengen in het variatiedeel. De licht folkloristische finale glinstert rijk bij haar.