Keuls strijksextet: Engelse sextetten. Bridge: Strijksextet in Es H. 107; Holst: Scherzo H. 23; Holbrooke: Strijksextet in D op. 43. AVI 8553079 (60’37”). 2018

Bewust of onbewust koos het uit Demetrius Polyzoides en Elisabeth Polyzoides-Baich (v), Bernhard Oll en Rémy Sornin-Petit (va) en Uta Schlichtig en Birgit Heinemann (vc) bestaande Keuls Strijksextet dat in het seizoen 2018/9 zijn  twintigjarig bestaan viert en dat dus - ondanks waarschijnlijk wat wisselingen in het spelersbestand - dus een goed ingespeeld ensemble is in spannende Brexit tijden een programma met zelden gehoorde Engelse composities die rond de eeuwwisseling van de negentiende naar de twintigste eeuw ontstonden.

Het haat om het Strijksextet van Frank Bridge - de leraar van Benjamin Britten - (1879 - 1841) uit 1912 waarvan alleen een opname van het Raphael ensemble (Hyperion CDA 67426) uit 2004 bestaat, het Scherzo van Gustav Holst (1874 - 1934) dat uit 1897 is en waarvan geen andere opname bekend is en het Strijksextet van Joseph Holbrooke (1878 - 1958) uit 1902, dat in 1995 al eens was opgenomen door het aangevulde Nieuw Haydn kwartet (Marco Polo 8.223736).

Maar het heeft een voordeel om deze werken nu handig bijeen te hebben. Gelukkig zorgen de Keulenaren, voor deze keer ook Brexet genoemd voor zeer homogene, doorleefde vertolkingen van dit drietal werken dat een grote betekenis had in de ontwikkelingsgang van de toen nog jonge componisten die een muziekvorm ter hand namen die tevoren alleen in deze gedaante door Boccherini (1776), Arditi (1843), Spohr (1848), natuurlijk Brahms (1850 en 1864), Dvorak (1878) en later door Korngold (1916) was beproefd. Een zeer welkome inhaaloefening.