Ilonka Kolthof: Halo. Van Rossum: Anemoon tot wolk: haiku voor piccolo en piano; Segall: The last cocktail; Spaan: Halo; Vriend: Piccolosonate; De Graaff: Meccanica; McGowan: Rickshaw zip. Met Ralph van Raat. TRPTK  TTK 0044 (80’26”). 2019

Als kleine zus van fluit speelt de wat luid en en soms schrille piccolo in het symfonie orkest slechts een bescheiden, maar goed hoorbare rol en zorgt voor vaak krachtige accenten. Maar solistisch horen we het instrument vrijwel nooit. 

Omdat na Vivaldi blijkbaar nauwelijks Piccoloconcerten zijn geschreven en ik toevallig alleen van het bestaan van tussen 1993 en 2005 gecomponeerde Piccolosonates van John la Montaine, Gary Schoker en Mike Mower weet, heeft Ilonka Kolthof de componisten Piet-Jan van Rossum, Allan Segall, Bert Spaan, Jan Vriend, Jan-Pieter de Graaff en Ned McGowan gevraagd om werken voor haar te schrijven.

Kolthof is de initiator van het Dutch Piccolo Project dat wil proberen meer aandacht voor het instrument te creëren. Haar debuut cd is daarvan een van de gevolgen. De titel Halo is ontleend aan de compositie van Spaan.

Het opvallende is dat de piccolo in kamermuziek zijn schelheid verliest en heel aannemelijk en sympathiek klinkt. The last cocktail van Segall bestaat uit ‘Hommage voor Gershwin’, ‘Hommage voor Nancarrow’ en ‘Hommage  voor Messiaen’.

Een hoogtepunt uit het programma is de vierdelige Piccolosonate van Jan Vriend. In de gespecialiseerde Ralph van Raat werd een ideale begeleider gevonden.