Dionne Jackson: Parijse inspiraties. Dutilleux: Fluitsonatine 1943; Taffanel: Andante pastoral et scherzetto; Gaubert: Nocturne et allegro scherzando; Bozza: Image op. 38; Roussel: Joueurs de flûte op. 27; Ferroud: Pièces orientales nr. 1-3; Debussy: Syrinx, ‘La flûte de Pan’; Poulenc: Fluitsonate FP. 164. Met Marija Stroke. Bridge 9482 (62’58”). 2016

Marcel Moyse (1889-1984) geldt als de grondlegger van de moderne Franse fluitschool. Heel wat werken werden voor hem geschreven, zoals het eerste deel van ‘Pan’ uit Roussels Joueurs de flûte. Ook een coryfee als Jean-Pierre Rampal heeft natuurlijk een stimulerende invloed gehad, zowel op componisten als op fluitisten.  

Paul Taffanel (1844-1908) was een beroemde fluitpedagoog en componist/fluitist Philippe Gaubert (1879-1941) had les van hem. Samen schreven ze de standaardmethode Méthode complète flûte.

Image voor solofluit van Eugène Bozza (1905-1991) is een typisch showproduct van deze school en Pierre-Octave Ferroud (1900-1936) was dan wel niet specifiek behorend tot die groep componisten met een fluitachtergrond, met zijn drie Pièces orientales wist hij wel een bijzondere stemming op te roepen.

Als plechtankers in het recital van Dionne Jackson en Marija Stroke dienen het bekende Syrinx van Debussy en de vertrouwde fluitsonate van Poulenc.

Het was een goede gedachte van beide executantes om deze weken logisch met een reminder aan Parijs bijeen te brengen want het gaat om werken die kenmerkend en van hoog niveau zijn. De Amerikaanse fluitiste Dionne Jackson studeerde onder meer aan het Conservatorium in Parijs waar ze een eerste prijs wonen zal van daar haar liefde voor deze werken hebben meegekregen en de kennis om ze ideaal, dat wil zeggen helder en in de juiste geest te spelen, Dat is precies wat hier gebeurt en in Marija Stroke vond ze precies de juiste congeniale begeleidster voor dit sfeervol gespeelde recital met nu eens tere en bevallige, dan weer wild dansante of afstandelijke momenten.