Neeme Järvi: Franse balletmuziek. Sauguet: Les forains; Massenet: Hérodiade; Ibert: Les amours de jupiter. Met het Ests nationaal symfonie orkest. Chandos CHAN 20132 (8’19”). 2018

Het doet wat globaliserend aan dat we hier worden meegenomen naar Talinn om Esten onbekende Franse balletmuziek van Jules Massenet (1842 - 1912) uit 1884 en van Henri Sauguet (1901 - 1989) en Jacques Ibert (1890 - 1962) uit 1945 te horen, maar waarom niet?

De onbekendste van de drie componisten is de in Bordeaux geboren Henri Sauguet die in 1921 op aanraden van Milhaud naar Parijs kwam en nauw verbonden raakte met de Groupe Les Six van de Montparnassegroep. Hij was productief, maar ook eclectisch, onderging invloeden van die groep met ook een snufje Stravinsky en Satie.

Sauguet componeerde vier Symfonieën, verschillende balletten en de opera La chartreuse de Parme.

De inspiratie voor het ballet Les forains ontleende hij aan rondreizende zigeunercircussen in Bordeaux en voorzag die heel kleurig van fijne melodieën, esprit en uitbundigheid en dat komt in Järvi’s uitvoering aardig naar voren.

Hérodiade is een opera van Massenet waarin plichtmatig voor Parijs een vijfdelig ballet voorkomt waarin Herodes zijn gasten trakteert op dansen voor exotische slavenmeisje uit diverse landen.

Ibert schreef zijn Les amours de jupiter voor Roland Petits Ballet des Champs Elysées op een scenario van Boris Kochno die op zijn beurt terugging tot de Metamorfosen van Ovidius. Het gaat over de amoureuze ontmoetingen van de Griekse god Jupiter met Europa, Léda, Danaë, Ganymède en tot slot met zijn vrouw Juno. Eén van de mooiste delen is de ‘Prélude á l’entrée de Jupiter’.

Järvi dirigeert het allemaal met enige zwier.