Raphaël Jouan: Sérénade. Fauré: Sérénade voor cello en piano op. 98, Cellosonate nr. 2 in g  op. 117; Vierne: Cellosonate in b op. 27; Boulanger, N.: Stukken voor cello en piano nr. 1-3; Debussy: Cellosonate in d. Met Flore Merlin. Initiale INL 06 (62’19”). 2019 

 

Bij Initiale gaat men uit van de verkeerde premisse door de enige Cellosonate van Louis Vierne te kiezen als uitgangspunt voor dit recital te kiezen om het ’150-jarig bestaan’ daarvan te vieren, want volgens mij is dat werk uit 1910 of 1911 afhankelijk van de geraadpleegde bron.

Dat daargelaten is wel sprake van een mooi recital met Franse muziek voor cello en piano. Vierne is voor deze gelegenheid centraal geplaatst en wordt omringd door zijn voormalige studente Nadia Boulanger en de beide andere belangrijkste persoonlijkheden uit het Franse muziekleven uit die tijd: Fauré en Debussy. Van die Viernesonate is dit inmiddels de elfde opname.

Het werk heeft drie delen en begint wat statisch met een de volle aandacht vragende alleenspraak van de cello die wordt gevolgd door een vrij conventioneel allegro. Het andante heeft iets onderzoekends en intiems; soms murmelt de cello slechts wat; Vierne’s laatromantiek heeft hier iets onbestemds, maar de finale is ondanks de niet bijster interessante thema’s heel genietbaar.

Minstens zo leuk is het om eens de nogal onbekende en helaas maar erg korte, voor Casals geschreven Sérénade van Fauré uit 1908 te horen. Met de overige werken komen we op bekender en vertrouwder gebied.

Aan jeugdig enthousiasme en een volledige inzet mankeer het Raphaël Jouan allerminst in zijn mooi verzorgde vertolkingen; de meer ervaren Flore Merlin zorgt voor goed sluitende begeleidingen.