Vladimir Horowitz: In Moskou. Scarlatti, A.: Pianosonate in E L. 23, K. 380; Mozart: Pianosonate nr. 10 in C KV. 330; Rachmaninov: Préludes in G op. 32/5 en in gis op. 32/12; Scriabin: Études in cis op. 2/1, in dis op. 8/12 ‘Patetico’; Liszt: Ged.uit ‘Valses caprices d’après Franz Schubert’, uit Soirées de Vienne S. 427; ‘Sonetto del Petrarca’ nr. 104 uit Années de pèlerinage, deuxième année S. 161; Chopin: Mazurka’s in cis op. 30/4, in f op. 7/3; Schumann: ‘Träumerei’ uit Kinderszenen op. 15; Moszkowski: Estincelles op. 36/6; Rachmaninov: Polka de W.R. DG 419.499-2 (58’04”). 1986
Vladimir Horowitz: The last romantic. Bach, J.S.: Nun komm, der Heiden Heiland BWV 659 (bew. Busoni); Mozart: Pianosonate nr. 10 C KV. 330; Chopin: Mazurka nr. 13 in a op. 17/4; Scherzo nr. 1 in b op. 20; Polonaise nr. 6 in As op. 53; Schubert: Impromptu nr. 4 in As op. 90/4, D. 899; Liszt: Consolation nr. 3 in D; Schumann: Novelette nr. 1 in F; Rachmaninov: Prélude in gis op. 32/12; Scriabin: Étude in cis op. 2/1; Moszkowski: Étude in F op. 72/6. DG 419.045-2 (64’10”). 1984
Vladimir Horowitz: The studio recordings, New York 1985. Schumann: Kreisleriana op. 16; Scarlatti, A.: Pianosonates in b L 33, K. 87, in E L. 224, K. 135; Liszt: Impromptu in Fis S. 191 ‘Nocturne’; Valse oubliée nr. 1 in Fis S. 215; Scriabin: Étude in dis op. 8/12; Schubert: Impromptu nr. 3 in Bes op. 142/3, D. 935; Marche miitaire in D op. 51, D. 733. DG 419.217-2 (63’33”). 1985
Vladimir Horowitz: Horowitz at home. Mozart: Pianosonate nr. 3 in Bes KV 281; Adagio in b KV 540; Rondo in D KV. 485; Schubert: Moment musical in f op. 894/3, D. 780; Liszt: Ständchen S. 558/9; ‘Valses caprice’ nr. 6 en 7 uit Valses caprices d’après Franz Schubert uit Soirées de Vienne S. 427. DG 427.772-2 (53’29”). 1986/9
Vladimir Horowitz: Horowitz in Hamburg. Mozart: Rondo in D KV. 485; Pianosonate in Bes KV 333; Liszt: ‘Valse-caprice’ nr. 6 in A uit Soirées de Vienne S. 427; Schumann: Kinderszenen op. 15; Chopin: Mazurka in b op. 33/4; Polonaise nr. 6 in As op. 53; Schubert: Moment musical nr. 3 in f D. 780/3; Moszkowkski: Etincelles op. 36/6. DG 474.370-2 (73’10”). 1987
Op 21 november 1986 gaf Vladimir Horowitz in het Amsterdamse Concertgebouw ook een onvergetelijk recital waarvan videobeelden op internet te vinden zijn en waarover ik een stukje voor Elsevier moest schrijven. Wat me behalve de bijzondere muzikale impressie is bijgebleven, is ook het blasé gedrag van een groot deel van de gasten van de sponsoren dat niet echt blijk gaf voor de muziek en het fenomeen Horowitz te zijn gekomen. Van dat optreden bestaat geen geluidsopname (op internet is wel iets daarvan te vinden), maar 21 juni 1987 speelde hij hetzelfde programma in Hamburg en daarvan is wel een NDR radio-opname gemaakt, die twintig jaar later door DG op cd is gezet.
In Amsterdam leek hij wat minder gedisponeerd omdat kort tevoren de juwelen van zijn vrouw Wanda waren gestolen, aanleiding om hem niet naar Amsterdam te vergezellen; daardoor biedt Hamburg de betere herinnering.
De discografie van de eertijdse superster Horowitz (1903-1989) is enorm omvangrijk. Opvallend is dat zijn langjarige platenlabels RCA en Sony geen interesse meer hadden in Horowitz.
Stijlzuiverheid en een aanpassing aan door de muziekwetenschap gebrachte nieuwe opvattingen mocht men van Horowitz niet (meer verwachten).
Niet onbegrijpelijk koos hij op zijn oude dag niet meer voor lange, complexe werken en herhaalde hij zichzelf hier nogal eens.
Maar bij vlagen bereikt hij ongeveer het niveau uit zijn gloriedagen. Zoals bijvoorbeeld in een heldere Mozart, een speelse Schumann, een intieme Chopin en een poëtische Schubert. Scriabin Estincelles speelde hij vroeger gepolijster.
Gelukkig zijn deze concertopnamen goeddeels gevrijwaard van bijgeluiden en applaus. Voor wie de laatste blijken van pianistische activiteit in goede klank belangrijk zijn, lijken deze vijf uitgaven onmisbaar, voor wie het om Horowitz op mijn best gaat, zijn de oudere Amerikaanse opnamen interessanter.