CD Verzamelprogramma's

HANNIGAN, BARBARA: WENEN, FIN DE SIÈCLE

Barbara Hannigan: Wenen, fin de siècle. Schönberg: Liederen op. 2 nr. 1-4; Webern: Lieder nach Gedichten von Richard Dehmel nr. 1-5; Berg: Sieben frühe Lieder; Zemlinsky: Liederen op. 2, 5 en 7; Mahler, A.: Die stille Stadt; Laue Sommerbacht; Ich wandle unter Blumen; Licht in der Nacht; Wolf: ‘Mignon’ uit Goetheilenderen. Met Reinert de Leeuw. Alpha ALPHA. 393 (77’41”). 2017  

 

Schönbergs op. 2 bevat een van de mooiste Duitstalige liederen, ‘Schenk mir deinen golden Kamm’ dat misschien beter geschikt is voor een mannenstem, maar dat door Hannigan zonder enige gevoelsmatige terughoudendheid, vol niet te verfijnd verlangen, wordt voorgedragen.

Weberns liederen zijn net als zijn orkestweken en kamermuziek kort en bondig. Ze zijn ook intiem met hun uitdrukking van subtiele emoties. De vijf Dehmelliederen vormen daarop geen uitzondering en de muzikaliteit en stem van de zuiver intonerende Hannigan maken daar ook in de uitzonderlijke momenten wanneer een grootser gebaar wordt verlangd iets bijzonders van, al verdient Reinbert de Leeuw hier haast nog meer lof voor zijn ook verder heel inlevende begeleiding.

Bij de Sieben frühe Lieder van Berg past een geraffineerde, gewiekste aanpak en die krijgen ze met het vereiste naturel.

De sprankel liederen uit op. 2 van Zemlinsky suggereren dat de jonge componist nog onder invloed van Brahms stond en die uit op. 7 vertonen eerste tekenen van express zionisme. Ook dat verschil wordt door de zangeres duidelijk gemaakt.

De liederen van Alma Schindler-Mahler-Krenek-Gropius-Werfel zouden ook interessant zijn, wanner ze slecht waren. Mahler vond dat ze veel talent, maar weinig vakkundigheid had en bracht haar dit laatste bij. Van haar veertien liederen werden de meeste voor haar tweeëntwintigste geschreven. Het zijn innemende, maar niet erg. Indrukwekkende liederen, meest over incidentele Waa nemingen. Die volgt Hannigan met smaak en energie.

Tenslotte is er een terugkeer naar de vertrouwde wereld met Wolf s ‘Mignon’ Wie had niet een nieuwe bijzondere ervaring van Hannigan  verwacht na Crazy girl (Alpha ALPHA 293)? Wel hier is die en erg. Veel is daarbij te danken aan Reinbert de Leeuw.