Witte: Cellosonate in d op. 15; Stukken nr. 1-3 op. 14; Hutschenruyter: Cellosonate in c op. 4. Doris Hochscheid en Frans van Ruth. MDG MDG 903.2094-6 (76’27”). 2018
Bosmans: Cellosonate in a; Nuit calme; Van Delden: Pianosonate; Cellosonate op. 63; Vocalise voor cello en piano op. 29a-bis. Tatlin TA 002.
Nederlanse cellosonates
deel 1 Pijper: Cellosonates nr. 1 en 2; Ponse: Cellosonate nr. 1; Escher: Sonata concertante. MDG 903-1534-6.
deel 2 Röntgen: Cellosonates in b op. 56 en a op. 41; Stukken nr. 1-5; Van Gaens: Scherzo op. 12/2; Invocation op. 36; Menuet op. 39/2. MDG 903-1574-6.
deel 3 Vermeulen: Cellosonates nr. 1 en 2; Van Ingelhoven: Cellosnates nr. 1 en 2 Quasi una fantasia. MDG 903-1655-5.
deel 4 Schäfer: Cellosonate in C op. 13; Bosmans: Impressions nr. 1-3; Cellosonate in a; Hekking: Joujou mécanique; Danse campagnarde; Danse pour les Sakharoff. MDG 903-1703-6.
deel 5 Badings: Cellosonates nr. 1 en 2; Dresden: Cellosonates nr. 1 en 2. MDG 903-1771-6
deel 6 Orthel: Cellosonate nr. 2 op. 41; Ketting, P.: Cellosonate; Andriessen, H.: Cellosonate; Lilien: Cellosonate nr. 1. MDG 903-1823-6.
deel 7 Hollman: Pourquois?; Souvenir de Berck; Serenade; Andante religioso; Berceuse; Batta/Benedict: Duo ‘Robert le diable; Fantasie ‘Il trovatore’; Extase; Wesley: Rêverie d’automne; Bonhomme: Sonatine; Lamento; In memoriam. MDG MDG 903-1910-6.
Wertheim: Cellosonatine. Future Classics 102, Channel Classics CCS 7995.
Waarschijnlijk is bewust of onbewust in 1995 met een opname van de Cellosonatine van de Joodse componiste Rosy Werthem (1888-1949) door de Amsterdamse celliste Doris Hochscheid en pianist Frans van Ruth de basis gelegd om een compleet overzicht van alle Nederlandse Cellosonates op cd te geven.
In 2001 volgden werken van Bosmans en Van Delden. Misschien haast onverwacht hadden deze uitgaven succes en op grond daarvan besloot het tweetal in 2007 om de Stichting Cellosonate Nederland (1900-1950) op te richten. Het Duitse kwaliteitslabel MDG werkte mee om voor hoogwaardige opnamen te zorgen en zo verschenen de acht delen met dit repertoire. Als spin-off heeft de Stichting ook het ALBUM project dat compositieopdrachten verleent aan Nederlandse componisten voor het schrijven van korte, niet te lastige werken d ie binnen het bereik van goede amateurs vallen. Of dat al iets heeft opgeleverd? Waarschijnlijk niet Roderick de Man’s Cordes invisibles dat Hochscheid op een aan deze componist gewijde cd uitvoert (Et’cetera KTC 1386).
Wat opvalt is naast de behoorlijk grote kwantiteit van deze werken de doorgaans grote kwaliteit en het niveau van de vertolkingen die klinken alsof ze door een belangrijke missie zijn gedreven.
Het was heel interessant om deze onbekende werken door enige malen beluisteren nader te leren kennen. Persoonlijk lieten Bosmans, Pijper en Vermeulen de sterkste indrukken na. Interessant is ook de Franse cellist van Nederlandse afkomst Gérard Hekking (1879-1942) aan wie Henriëtte Bosmans haar Trois impressions opdroeg. De CD met composities van Georg Hendrik Witte en Wouter Hutschenruyter is de zevende en laatste uit de reeks.
Inspirerend materiaal genoeg om eens te programmeren op kamermuziekavonden en als stimulans voor cellostudenten te dienen.