Haitink, Bernard: Portret. Beethoven: Missa solemnis op. 123; Bruckner: Symfonieën nr. 5 in Bes WAB. 106, 6 in A WAB. 106; Haydn: Die Jahreszeiten H. XXI/3; Die Schöpfung H. XXI/2; Mahler: Symfonieën nr. 3 in d, nr. 4 in G en 9 in D. Resp. Genia Kühmeier (s), Elsabeth Kulman (ms), Mark Padmore (t), Hanno Müller-Brachmann (bs); Julie Kaufmann (s), Herbert Lippert (t), Akan Titus (bs); Camilla Tilling (s), Mark Padmore (t) en Hanno Müller-Brachmann (bs); Gerhild Romberger (ms), en de Augsburger Domsingknaben c.q. Julia Banse (s) met Symfoinie orkest en -koor van de Beierse omroep o.l.v. Bernard Haitink. BR Klassik 900.174-01/11 (11 cd’s, 11u. 20’06”). 1997-2017
Of en wat er in en om het Concertgebouw of in Londen en Glyndebourne iets wordt georganiseerd ronde negentigste verjaardag van Bernard Haitink 4 maar 2019 daargelaten, in München eert men hem met dit album dat elf deels eerder verschenen cd’s uit de periode 1997-2017 bevat. Namelijk de Mis van Beethoven (BR 900.2130), Bruckner 5 (BR 900.109) en 6 (BR 900.147), Haydns Schöpfung (BR 900.125) en Mahler 9 (BR 900113). Maar Haydns Jahreszeiten en Mahler 3 en 4 lijken voor het eerst te zijn uitgebracht in deze Münchense bijdragen.
Bijna een half etmaal muziek van Haitink is om van te smullen. We horen veel Bruckner en Mahler waarvan hij tot de grootste vertolkers behoort en die hij met het verstrijken der jaren met vernieuwende gedachten en inzichten weergeeft, maar ook werken als de oratoria van Haydn waarmee hij zich op onverwacht terrein begeeft en een Missa solemnis van Beethoven heb ik in Amsterdam nooit van hem gehoord. Op een of andere manier komt de essentie van de uitgevoerde werken vrij sober over. Volgens de dirigent zelf is ‘dirigeren de kunst van het motiveren en inspireren, maar ook van het weglaten’.
Eigenlijk al zijn concerten wekken hoge verwachtingen slechts bij uitzondering wordt daar niet aan voldaan. Misschien war zakelijk maar steeds to the point, ontoegeeflijk en getrouw, structureel samenhangend. Vervuld van menselijkheid.
Beschikkend over stuk voor stuk bijzonder goede solisten en een koor en orkest met grote reputatie dat hij precies naar zijn hand weet te zetten en dat mooi verzadigde klanken produceert ontstond een album dat essentieel als som der delen meer waard is dan de bondige titel portret suggereert.
Sinds hij in 1956 als vervanger het Concertgebouworkest dirigeerde en sinds Philips in 1959 zijn eerste opname van Bartóks Concert voor orkest en Danssuite op lp uitbracht (Philips 6527.140) hebben velen van zijn dirigeerkunst genoten en een dankbare, hartelijke, bewonderende felicitatie is dan ook welverdiend.