Bernhard Hofstötter: Fantasia belissima. Anon.: Tarzeto; Dowland: A fancy; Anon.: Pavan; de Sermisy: Le content est riche; Sandrin: Doulce mémoire; Anon: Tantum ergo sacramentum; La rocha el fuso; Pacolini: Fantasia bellisima; de Berchem: O s’io potessi donna; Dalza: Pavana alla Ferrarese; Anon.: Passo e mezo; Saltarello; Dowland: Forlorn hope fancy; Anon.: Passamezo; Ferdinanth; Tripla; Jannequin: O vien ça, vien; Bakfark: Non dite  mai; Anon.: Tarzeto. TXArt TXA 18115 (41’51”). 2018

De in Wenen geboren Bernhard Hofstötter die ook nog aan het Haags Conservatorium heeft gestudeerd had ik al eens gehoord via een cd met luitwerken van Silvius Leopold Weiss (Querstand VKJK 1011); hij maakte trouwens meer opnamen.  Maar wat hij hier laat horen - daaronder veel cd premières - is heel bijzonder.

Het verhaal daarachter: in 1937 verkoopt een Weense antiquair een luit tabulatuur die tenslotte in Lviv de Oekraïne terechtkomt. Tijdenlang blijft dat materiaal zoek, maar gelukkig kwam het weer boven water als bron van veel luitmuziek uit de Renaissance. Het is een bron van veelzijdig materiaal uit verschillende windstreken, vooral omdat niet duidelijk is waar al die anonieme stukken vandaan komen. Als een fête galante van Watteau met melancholieke en vrolijke momenten.

Hofstötter brengt duidelijk en helder met souplesse stijlverschillen naar voren in een microkosmos van gevoelens die door versieringen zijn opgetuigd. De lyrische component domineertDe luit is met zijn intieme en fijnzinnige geluid een instrument dat het van absolute stilte in de omgeving moet hebben. Met zijn grote muzikaliteit maakt Hofstötter deze uitgave tot een puur intiem luistergenoegen. Jammer dat het na 42’ al voorbij is.