Huijnen en Hopman: Love!. Prokofiev: ‘Dans van de ridders’. ’Dans van de meisjes met de leliën’, ‘Maskers’. ‘De dood van Julia’ uit Romeo en Julia op. 64 (bew.); Stravinsky: ‘Chanson russe’ uit Mavra (bew. Dushkin); Tango (bew. Dushkin); Gounod: Ave Maria, ‘Mélodie réligieuse adaptée au 1er prelude de J.S. Bach’ (bew.); Dvorak: ‘Als die alte Mutter’ uit Zigeunermelodien op. 55, B.104 (bew. Kreisler); Gershwin: ‘Summertime’ uit Porgy and bess (bew.); Kern: ‘All the things you are’ uit Very warm for May (bew.), ’The man I love’ uit Lady, be good (bew.); Porter: ’So in love’ uit Kiss me Kate (bew.); Von Westhoff: ‘Imitazione della campane’ uit Vioolsonate nr. 3 (bew.); Meijering: Candybox; Van Otterloo/van Prooijen Suite Turks fruit (bew.); Elgar: Salut d’amour op. 12 (bew.). Cécile Huijnen (v), Marieke Hopman (acc) en Eva-Maria Westbroek (s). Challenge CC 72824 (3’21”). 2019
Voor een concertmeester in een landelijk orkest met grotere ambities en veel fantasie moet het aantrekkelijk zijn om eens uit de band te springen en het avontuur te zoeken met een partner uit een heel andere discipline. Dat deed Cécile Huijnen uit Arnhem in 2015 met de cd Dance! samen met accordeoniste Marieke Grotenhuis (Challenge CC 72683). Die uitgave werd blijkbaar een dusdanig succes, dat ze nu onder de titel Love een tweede poging onderneemt, opnieuw met Marieke Grotenhuis die intussen haar meisjesnaam Marieke Hopman heeft aangenomen.
Probleem bij degelijke programma’s is de repertoirekeuze. Nu is het ‘Liefde’ een zo universeel en veelzijdig thema (moederliefde, teleurgestelde liefde, bevredigde liefde, gepassioneerde liefde, verboden liefde) dat daar in de vaderlandse-, Tsjechische-, Duitse, Engelse en Amerikaanse muziekcultuur vele voorbeelden van te vinden zijn.
Die sprong naar de V.S. brengt gastsoliste sopraan Eve Maria Westbroek in het spel. Ook zij verlaat haar eigenlijke domein van meest zwaardere operarollen even om wat bekoorlijke liefdesliederen uit musicals van Gershwin, Kern en Porter te zingen.
De realisatie vergt allereerst voor goede bewerkingen te zorgen en vervolgens om voor passende vertolkingen te zorgen. Daaraan is hier in royale mate voldaan, zodat het alleen nog aankomt op het gretig luisteren naar dit origineel samengestelde en uitgevoerde recital. Gaat dat tenslotte niet ook om de liefde van het samen mooi musiceren van de welluidende viool en de licht melancholieke accordeon?