Ida Haendel: Mythes. Szymanowski: Mythes op. 30/1-3; Enescu: Vioolsonate nr.3 in a op. 25 ‘Dans le caractère populaire roumain’; Bartók: Rapsodie nr. 1 Sz. 86, BB. 04a; Roemeense volksdansen nr. 1-6 Sz. 56, BB 94a; Roemeense volksdansen nr. 1-6 Sz. 56, BB. 68 (bew.); Beethoven: Vioolsonate nr. 8 in G op.30/3; Schubert: Vioolsonatine nr. 3 in g op.post. 137/3, D. 408; Brahms: Wals in As op. 39/15; Kreisler: Tambourin chinois op. 3; Schön Rosmarin; Sarasate: Zapateado op. 23/2; Achron/Auer: Hebreeuwse melodie op. 33 (bew.); Wieniawki: Scherzo tarantelle in g op. 16; Albéniz: Malaguena (bew.); Falla: ‘Danza primera’ uit La vida breve; Szymanowski: Nocturne en tarantella op. 28; ‘Roxana’s lied’ uit Koning Roger op. 46. Met Adela Kotowska, Alice Haendel, Ivor Newton, Mewton Wood en Vladimir Ashkenazy. Decca 455.488-2 (2 cd’s, 2u., 15’46”). 1940-1949 en 1996

De grote reputatie die de 1 juli 2020 overleden Pools/Engelse violiste Ida Haendel onder kenners (en studenten van haar) genoot en bijna legendarische proporties aannam, wordt helaas niet weerspiegeld door het aantal van haar opnamen. Na de jaren vijftig werd weinig meer door haar vastgelegd.

Jammer voor ons luisteraars die daardoor verschoond blijven van de muziek van een kunstenares die beschikte over een grote technische vaardigheid en een dito muzikale verbeelding en intelligentie om ijs en vuur te verbinden.

Een passende manier om ons blijvend aan haar te herinneren, is dit dubbelalbum met opnamen die ze in de periode 1950-1996… maakte van een interssant, veelzijdig programma dat ze met veel gevoel en flair uitvoert. Het is o.a. de Sonate van Enescu, die ze ooit voor de componist zelf speelde, die hier erg opvalt. Datzelfde geldt voor de verbeeldingsvol vertolkte Mythes van Szymanowski.  

Haar Bartók is doortrokken van zowel het lustige en aardgebondene van de Roemeense volksdansen als de meer gestileerde dansvorm van de Rapsodie. Maar ook de rest van het programma is fraai afgewikkeld met vooral heel mooie momenten in de Beethovensonate en de Schubert Sonatine en de selectie korte stukken.  

Vladimir Ashkenazy begeleidt nogal plichtmatig. Maar het gaat er vooral om dat dit een goed programma is om ons aan Ida Haendel te herinneren.