Tillmann Höfs: Hoornwerken. Vignery: Hoornsonate op. 7; Salonen: Concertétude; Strauss, R.: ‘Andante’ voor hoorn en piano op. posth.; Widmann: ‘Air’; Strauss, F.: ‘Empfindungen am Meere’ op. 12; Hindemith: Hoornsonate in F. Met Akiko Nikami (p). Genuin GEN 18615 (59’04”). 2018

 

Tillmann Höfs is een Duitse hoornist die in 2017 het Deutscher Musikwettbewerb won en die hier zijn cd debuut maakt met een mooie keuze uit het voor hem geschikte materiaal waarin hij grote uitdagingen niet uit de weg gaat.

Voor het eerst laat hij me een mooi werk van de Belgische Jane Vignery (1913 – 1974) horen. Ze studeerde bij Nadia Bouianger en Paul Dukas. Als gevolg van een spierziekte moest ze stoppen met vioolspelen, daarom richtte ze zich geheel op het componeren. Met haar Hoornsonate won ze in 1943 de Prix Irene Fuerison. Het is opnieuw het melancholieke langzame deel daaruit dat veel indruk maakt. Gelukkig eindigt het werk vrolijk.

Met de werken van vader en zoon Strauss komen we in een vertrouwde romantische wereld.

Heel wat veeleisender is Salonens Concertétude waarin zoals dat bij een étude hoort de talloze virtuoze en technische mogelijkheden van het instrument worden getest, tot multiphonics toe. Daar zingt de hoornist in het instrument terwijl hij dat tegelijkertijd bespeelt. Een ervaring apart. 

Maar nog meer indruk maakte ‘Air’ van Widmann, een heel  complex en veeleisend stuk. De hoornist moet voor zijn uitvoering voor een open vleugel staan en het pedaal ingedrukt houden om resonantie en echo-effecten te bereiken. Bovendien moet hij natuurtonen spelen. Ook hier weet hij steeds zijn instrument te laten zingen.

Het recital eindigt terecht met de Hoornsonate van Hindemith, het beste twintigste eeuwse werk voor deze combinatie. Veel mooier dan door Höfs en Nikami heb ik het werk nooit horen uitvoeren.

Höfs is het stadium van veelbelovend al lang voorbij. Hopelijk krijgt hij de gelegenheid om zich meer op cd te laten horen. Repertoire is er genoeg voor hem.