Grinsven Eva van: Rendez-vous russe. Rachmaninov: ‘Hoe vredig’; ‘’s Avonds in mijn tuin’; ‘Voor haar’; ‘Madeliefjes’; Prokofiev: Melodieën op. 35 nr. 1-5; Dromen; Shostakovitch: Pianotrio nr.1 in c op. 8 (bew); Stukken voor strijkkwartet nr. 1 en 2 (bew); Goebaidoelina: Duo  sonate voor 2 fagotten (bew); Scriabin: Romance (bew). Met Helena Basilova (p), Maria Milstein (v), Lars Niederstrasser (sax). MDG MDG 903.1951-6 (61’34”). 2015

Dit is een mooi vervolg op Van Grinsvens eerste, in de rubriek Verzamelprogramma’s besproken opname MDG SaxoFOLK opname (MDG 903-1834-6) met het Berlage saxofoon kwartet in meest bewerkingen van stukken van Albéniz, Moesorgsky, Ligeti, Grieg, Piazzolla, Pierné, Schulhoff en Farkas.

Nu is de internationaal gerichte focus gericht op Rusland en opnieuw gaat het onvermijdelijk om bewerkingen van liederen en kamermuziek die voor andere instrumenten is bedoeld, maar die hier kameleontisch en dus verrassend van kleur verschiet. Van extra afwisseling is ook sprake omdat alt-, tenor- en baritonsax alternatief aan de beurt komen.

De saxofoon blijkt om te beginnen een ideaal, hoewel vrij on-Russisch instrument om de Slavische ziel met al diens nostalgische en melancholieke aspecten te verkennen. Dat geldt op heel directe manier in de liedbewerkingen, die veelal van Eva van Grinsven zelf zijn of anders van David Christobal Litago.

In het trio van Shostakovitch neemt de saxofoon de rol van de cello over, bij Goebaidoelina zijn in de bewerking van Michael Couper beide fagotten vervangen door

In de Romance voor stem en piano uit 1894 van Scriabin en de vijf Melodieën van Prokofiev die aanvankelijk als letterlijke Lieder ohne Worte, dus als vocalises voor de Oekraïnse zangeres Nina Koshétz waren bedoeld, voordat ze eindigden in de vorm voor viool en piano, heeft Van Grinsven zich begrijpelijk georienteerd op de Oekrainse zangeres Nina Koshétz voor wie ze ooit bestemd waren.

Dat aan de Duosonate van Goebaidoelina gezangen van de Russisch orthodoxe kerk ten grondslag liggen, wordt in de muziek niet meteen duidelijk. Hier tonen zich namelijk twee baritonsaxen op hun agressiefst.

Uit de verklankingen van Eva van Grinsven en haar blijkbaar zorgvuldig gekozen partners blijkt niet alleen een groot instrumentaal technische beheersing, maar ook een verrassend goed gevoel voor karakter, expressie en inhoud van de bespeelde bewerkingen die alle op hun manier sterk aanspreken.