Benjamin Glorieux en Sara Picavet: Aton’ & Armide: En blanc et noir. Fafchamps: Chants pour mieux voir nr. 1-3; Debussy: Cellosonate in d; Janssens: Nada; Debussy: Elegie (bew). Antarctica Records AR 004 (70’22”). 2016

Voor een verklaring van deze cd moeten we naar België waar cellist Bejamin Glorieux en pianiste Sara Picavet in 2010 het initiatief namen om het collectief Aton’ & Armide voor twintigste eeuwse en eigentijdse kamermuziek en muziektheater te stichten.

Zo wordt op deze cd rond de cellosonate van Debussy werk van Jean-Luc Fafchamps (1960) en Daan Janssens (1983) gegroepeerd, waarbij in dat van geprepareerde piano te pas komt, voorgeteld. ‘Een eeuw in kleur’, noemen ze het zelf, ‘een project, een droom’. En een voorbeeld van de muzikale evolutie in een eeuw. 

Gemeen hebben de stukken dat ze deel uitmaken van een cyclus. Debussy had namelijk op het eind van zijn leven nog het plan voor zes sonates, waarvan alleen die voor cello, viool en voor fluit, altviool en harp werden gerealiseerd. Zijn Elegie vormt daarom een goede afsluiting. 

Jean-Luc Fafchamps staan als driedelige compositie op zichzelf en Daan Jansens schreef zijn cyclus Paysages-études tussen 2010 en 2015 en Nada vormt het derde deel.

Benjamin Gloriex en Sara Picavet tonen zich goed vertrouwd met dit idioom en laten dat duidelijk horen. Ter vergelijking is daar bijvoorbeeld de intieme cellosonate van Debussy met Queras en Tharaud (Harmonia Mundi HMC 90.2012) of die van leden van het Nask Ensembe (Warner 7243-561.427-2).