Geoghegan, Karen: Fagotconcerten. Mozart: Fagotconcert in Bes KV. 191; Rossini: Concerto da esperimente; Kreutzer: Fantasie voor fagot en orkest in Bes; Crusell: Concertino voor fagot en orkest in Bes. Met het BBC filharmonisch orkest o.l.v. Gianandrea Noseda. Chandos CHAN 10613 (63’43”). 2010

Bekend is dat Mozart vier Fagotconcerten schreef, maar het concert in Bes uit 1774 is het enige daarvan dat niet verloren ging. Daar mogen we dankbaar voor zijn wat de concertante literatuur voor het lage houtblaasinstrument uit de periode rond 1800 is niet zo groot. Het is een bekoorlijk werk van de inmiddels achttienjarige en met name het andante is heel treffend met de con sordino spelende strijkers en een melodie die vooruitloopt op de aria ‘Porgi amor’ uit Le nozze di Figaro.

Niettemin kan het werk saai klinken in handen van een routineuze solist. Daarvoor hoeven we bij Karen Geoghegan met haar jeugdige enthousiasme en met haar rijpe toon, verbeeldingsvolle frasering en scherpe articulatie niet bang te zijn.

Bij Rossini gaat het om een lang onbekend en laat werk dat pas in de jaren negentig werd teruggevonden, al bestaat twijfel aan de authenticiteit. Erg veel esprit bezit het niet, maar het vergt wel de nodige virtuositeit die Geoghegan met groot gemak opbrengt.

De Fantasie van Conradin Kreutzer (1780-1849) bestaat uit drie delen, waarvan het laatste, een polacca, het aardigst is. We komen hier in de buurt van het Klarinetconcert van Weber.

Bernard Henrik Crusell (1775-1838) is vertegenwoordigd met zijn laatste werk in deze vorm. Echt bijzonder is het niet, maar zo goed uitgevoerd boeit het wel blijvend de aandacht.

Afgezien van haar technische en muzikale vaardigheden is het vooral de heel direct communicatieve speeltrant die deze cd van Geoghegan zo attractief maakt. Voeg daarbij een keurig klinkende opname.