Duo Gazzana Five pieces. Takemitsu: Distance de fée; Hindemith: Vioolsonate in E; Janáček: Vioolsonate JW. VII/7; Silvestrov: Stukken voor viool en piano nr. 1-5. ECM 476.4428 (47’17”). 2011
Duo Gazzana: Suite im alten Stil. Schnittke: Suite in oude stijl; Poulenc: Vioolsonate FP. 119; Silvestrov: Hommage à J.S.B.; Walton: Toccata; Dallapiccola: Tartiniana nr. 2. ECM 481.0894 (47’09”). 2013
Duo Gazzana: Ligeti: Duo (1946); Franck: Vioolsonate in A M. 8; Ravel: Sonate posthume (1897); Messiaen: Thème et variations (1932). ECM 481.6781 (50’28”). 2017
Het uit Natascia en Raffaella Gazzana bestaande Italiaanse viool/pianoduo heeft een fijne neus voor minder bekende twintigste en eenentwintigste werken. Anders waren ze mogelijk ook geen welkome prooi voor Manfred Eichers eveneens vooral daarin gespecialiseerde label ECM.
Het is aardig om met deze dames op een avontuurlijke muzikale ontdekkingsreis te gaan. Naast een oude bekende als de veelvuldig opgenomen Vioolsonate van Franck, waarvan imposanter opnamen bestaan, bijvoorbeeld van Kaja Danczowska (DG 477.5903) en Isabelle Faust (Harmonia Mundi HMM 90.2254), krijgen we ook cd premières te horen, bijvoorbeeld van Ligeti’s voor Kurtág geschreven Duo uit 1946.
Aardig de postume sonate van de tweeëntwintigjarige Ravel uit 1897 te horen langskomen en te ervaren dat er in Messiaens Thème et variations uit 1932 al iets schuilt van het Quatuor pour la fin du temps.
Tot de waardevolste bijdragen op de vroegste cd behoren het korte, haast Messiaen-achtige werk van Takemitsu en de vijf stukken van Silvestrov uit 2004 als nieuwste compositie. Gelukkig krijgen ook de sonates van Janáček, Hindemith en Poulenc goede, gedogen interpretaties, maar het zijn op de tweede schijf juist de kortere, onbekendere werken van Walton en Dallapiccola die de aandacht trekken. De derde staat op het punt van officieel uitkomen.
Het is te hopen dat het Duo Gazzana nog meer van dit soort programma’s maakt. Geen van de werken doet een zwaar beroep op de gehoorzenuwen. Of het is om de luisteraar te beschermen tegen de veelheid aan minder bekende moderne klanken? Opvallend is wel dat dit drietal cd’s een nogal korte speelduur heeft.