Delphine Galou: Agitata. Vivaldi; ‘Agitata infido flauto’ uit Juditha triumphans RV. 644; Jommelli: ‘Prigonier che fa ritorno’ uit La betulia liberata; Gregori: Concert o grosso in D. Op. 2/2; Porpora: In procella sine stella; Caldara: ‘Sinfonia’ La passione di Gesù Cristo signor nostro; Stradella: Lamentatione per il mercoledì santo; Torelli: Cantate Lumi dolenti lumi; Brevi: Cantate O spiritus angelici. Met de Accademia Bizantina o.l.v. Ottavio Dantone. Alpha 371 (63’10”). 2017 

De Franse alt Delphine Galou kan gelden als een heel goede barokzangeres want dat bewees ze in verschillende producties, zoals Caldara’s La concordia de’ planeti (Archiv 479.3356), Vivaldi’s L’incoronazione di Dario RV. 719 (Naïve OP 30553), Teuzzone RV. 736 (Naïve OP 30513), Orlando furioso RV. 819 (Naïve OP 30540) en Steffani’s Niobe, regina di Tebbe (Opus Arte OA CD 9008).

Maar hier krijgt ze wat ruimte om zich alleen nader te profileren en ze doet dat opnieuw aan de hand van wat interessante, onbekende fragmenten opera’s, oratoria, motetten en cantates, soms even onderbroken door een orkestraal tussenspel.

Ze begint met de verpersoonlijking van een paar inderdaad geagiteerde Bijbelse personages waarin ze behalve haar mooi warme stem ook haar temperament kan laten horen. De gewijde cantates die volgen zijn intiemer van toon. Een der mooiste voorbeelden is Giuseppe Torelli’s Chi pianger non sà uit Lumi, dolenti lui. Aardig is verder de kennismaking met O spiritus angelici van de volslagen onbekende Giovanni Battista Brevi (ca. 1650 - ca. 1725). Gelukkig gaat het niet alleen maar om geagiteerde muziek.

Galou vertolkt dit alles - inclusief wat cd premières - bewonderenswaardig, steeds vervuld van de juiste emoties. Daarbij wordt ze sympathiek begeleid door Dantone die in de orkestrale gedeelten ook imponeert.