Jess Gillam: Time. Monk: Early morning melody (bew. Parkin); Howard: Dappled light; Yorke: Duspirium (bew. Rimmer); Glass: Truman sleeps (bew. Parkin), Melody for saxophone nr. 10; Meredith: Bubble gun (bew. Ross); Nyman: Where the bee dances; Gregory: Orbit; Björk: Venus as a boy (bew. Mercalfe); Richter: On the nature of daylight (bew. Mackay); Blake: Retrograde (bew. Rimmer/Maydew); Talbot: Transit of Venus; Eno/Hopkins/Abrahams: Emerald of stone (bew. Lawson). Met Elsa Bradley (marimba, vibrafoon), Leif Kaner-Lidström (p), Roberts Balanas (v), Michael Jones (v),  Laurie Anderson (va), Alistair Vennart (va), Oscar Holch va) en Gabriela Swallow (vc), Matthew Sharp (vc) en Sam Becker (cb) en Sam Becker (cb), John Metcalfe (slagw), Lysandre Ménard (p) en het Jess Gillam ensemble en Aurora orkest. Decca 485.1065 (58’ 23”). 2020

 

Toen ze verhuisde van Cumbria naar Londen werd de beleving van snel passerende tijd en verbruikte energie de Britse saxofoniste Jess Gillam heel duidelijk. Op basis daarvan stelde ze een grotendeels op bewerkingen berustend programma samen waarin dat met een breed gamma aan stijlen, stemmingen en invloeden wordt getoond. Ze geven het leven op verschillende manieren weer, als dans, als moment van rust en overweging maar ook van vreugde en verdriet. Eb dat op gepaste afstand beschouwd aan de hand van muziek uit de wereld van klassiek, minimalisme, techno en alternatieve pop.

De kern en essentie van het recital is Where the bee dances van Michael Nyman. Knap hoe Gillam dit alles onder een noemer brengt en solistisch straalt en goed hoe ze op heel diverse wijze wordt begeleid als het niet om soli gaat. Een mooi vervolg op het eerder gesignaleerde programma Rise (Decca 483.486-2). Van haar moeten er ook nog Dappled Light, At Christmas en Orbit zijn, mogelijk alleen op YouTube.