Hélène Grimaud: The messenger, Pianowerken van Mozart en Silvestrov. Mozart: Fantasieën in d KV. 397 (385g) en in c KV. 475, Pianoconcert nr. 20 in d KV. 466; Silvestrov: ‘The messenger’ (met strijkorkest en solo), ‘Two dialogues with an epilogue’. Met Camerata Salzburg. DG 483.7853 (78’46”). 2020

 

Ontzeg Hélène Grimaud nooit originele ideeën, want wie anders zou op de gedachte komen om bekende werken van Mozart op een cd te combineren met onbekende van de in 1937 geboren Oekraïner Valentin Silvestrov? De opname won aan actualiteitswaarde sinds het drama in dat land begon. Hij scheef ‘The messenger’ in 1997 in een paar versies: voor piano of synthesizer solo enerzijds of met begeleiding door strijkorkest anderzijds. Grimaud nam beide versies op plus de ‘Two dialogues with an epilogue’ voor piano en strijkorkest.

Mozarts Fantasie in d fungeert als een inleiding op het Pianoconcert nr. 20 en het is misschien daarom dat ze de coda achterwege laat en meteen doorgaat met het Pianoconcert: ook een oorspronkelijke gedachte. Grimaud beschouwt beide Fantasieën als vlotte, quasi geïmproviseerde werken, ze gebruikt rubato om het dramatisch karakter te onderstrepen en veroorloof zich vrijheden in de timing en de rusten. De bedoeling is duidelijk, de realisatie niet geheel overtuigend.

Hierna heeft het kantig gespeelde Pianoconcert iets rusteloos dan wel bij de compositie past. De ‘romanza’ had zangeriger, eleganter mogen zijn, de finale is vol rusteloze energie.

Camerata Salzburg begeleidt degelijk, alleen hadden de houtblazers zich wat krachtiger mogen laten horen. Grimaud speelt de cadensen van Beethoven.

‘The messenger’ behoort tot Silvestrovs meest gespeelde werken. Het is opgedragen aan zijn inmiddels overleden vrouw Larissa Bondarenko. De ‘Two dialogues with an epilogue’ laten de uitkomst van de dialoog open, maar voeren naar de route die van Schubert via Wagner tot later leidt. Hier voelt Grimaud zich geheel thuis en in haar element.