Aria’s voor Farinelli. Porpora: Orfeo: ‘Dall’amor più sventurato’; Polifemo: ‘Dolci freschi aurette’; Hasse: Artaserse: ‘Or la nube procellosa’; Per questo dolce amplesso’; Broschi: Ídaspe: ‘ombra fedele anch’io’, ‘Qual guerriero in campo armato’; Giacomelli: Adriano in Siria: ‘Mancare Dio mi sento’; Merope: ‘Quell’usignolo’; Galuppi: Concerto a 4 in c. Vivica Genaux (ms) met de Akademie für alte Musik, Berlijn o.l.v. René Jacobs. Harmonia Mundi HMG 50.1778 (77’35”). 2002
De allerberoemdste achttiende eeuwse Italiaanse castraatzanger Farinelli (1705-1782) heette eigenlijk Carlo Broschi, studeerde bij Porpora en Bernacchi en trad na successen in Italië en Wenen in Londen op. In 1737 ging hij als hofzanger van Filips V naar Spanje, waar hij gedurende tien jaar iedere avond vier dezelfde liederen (waaronder twee van Hasse) voor zijn broodheer zong. Onder Ferdinand VI kreeg hij veel invloed in Spanje waar hij de Italiaanse opera introduceerde. Pas na 25 jaar keerde hij naar Bologna terug waar hij in een paleis woonde en instrumenten ging verzamelen.De afgelopen jaren is de nodige literatuur over uitgestorven castraten in het algemeen en Farinelli in het bijzonder verschenen.
Vooral de huidige mezzosopraan is uitstekend geschikt om oude castraatrollen te zingen en met haar warme stem geeft Genaux daarvan fraaie voorbeelden op deze in de HM Gold serie goedkoop heruitgegeven cd.Ze laat voortreffelijke dingen horen: gave toonladders en gruppetti, cadensen tot aan een fraaie hoge B en weer terug. Ze veert haar loopjes gaaf af, aspireert knap en wekt in al deze opzichten bewondering. Met zo’n reeks losse aria’s is het alleen lastig om tot een volwaardige karakteruitbeelding te komen. Met mezzo Bartoli en altus Scholl hebben intussen ook andere zangers zich over dit soort repertoire ontfermd.
Wat allemaal niet wegneemt dat hier sprake is van een bijzonder en heel geslaagd recital van gespecialiseerd repertoire dat plaatsvervangend een idee geeft van wat castraatzang mogelijk ooit was. Ter afwisseling is een strijkersconcertje van Galuppi opgenomen. De Berlijnse musici kwijten zich met zwier en overgave van hun begeleidende taak, alles keurig in stijl. Wie Genaux ook eens wil horen in ‘normaal’ repertoire, moet de schijf met aria’s van Donizetti en Rossini (Virgin 545.615-2) eens beluisteren.