Beethoven: Pianosonates nr. 32 in c op. 111, 14 in G op. 14/2 en 17 in d op. 31/2. Naum Grubert. Navis Classics NC 1400-2 (67’35”). 2013

Liszt: ‘Funérailles’ uit Harmonies poétiques et religieuses S. 173/7; Hongaarse rapsodie nr.12 in cis S. 244; Pianosonate in b S. 178. Naum Grubert. Ottavo OTR C 38611 (56’10”). 1985

Schubert: Pianosonates nr. 21 in Bes D. 960 en nr. 14 in a D. 784. Naum Grubert. Ottavo OTR 78926 (69’30”). 1989

Uit Letland komt de blijkbaar bescheiden pianist Naum Grubert (1951) die na studie in Moskou en het winnen van enige prestigieuze pianoconcoursen en een beginnende succesvolle internationale solistenloopbaan in 1983 in  Nederland neerstreek en vast verbonden werd aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag en het Amsterdams Conservatorium.

Zijn veronderstelde bescheidenheid leidde ertoe dat hij slechts weinig opnamen maakte en nooit doordrong tot de internationaal grote, belangrijke labels. Mondjesmaat verschenen wat opnamen op kleine Nederlandse labels. 

Inmiddels in de zestig blijkt de bezonnenheid en het vermijden van uiterlijkheden die het spel van deze pianist altijd nog meer de verdiepte expressie ten goede zijn gekomen. Maar ook de vereiste virtuositeit en dynamische contrasten zijn prima in orde. Melodische lijnen worden fraai getrokken, de toon is gelijkmatig, akkoorden zijn duidelijk gearticuleerd en de tussenstemmen vinden vanzelf hun plaats.

Maar misschien het mooist van al is, dat de techniek steeds is gekoppeld aan een verbeeldingsvol intellect dat de taal van iedere componist stijlvol uit. Vooral Gruberts Beethoven en Schubert hebben iets heel persoonlijks. Het is goed om hier eens nader van kennis te nemen. 

Overigens: zijn derde opname (Emergo EC 3993-2) uit 1992 was gewijd aan pianowerken van Moesorgsky en Rachmaninov. Piano Classics bracht in 2011 een cd (PLC  0018) uit met Schumanns Fantasie op.17 en de Études symphoniques op.13. Ook begeleidde Naum Grubert Robert Holl in een opname van Schuberts Winterreise (Vanguard 99076).