Annie Fischer: From Mozart to Bartók. Mozart: Pianoconcerten nr. 21 in C KV 467 en 23 in A KV 488; Bartók: Pianoconcert nr. 3 BB. 127, Sz. 119. Met resp. Het Philharmonia orkest o.l.v. Wolfgang Sawallisch en Adrian Boult en het Symfonie orkest van de Beierse omroep o.l.v. Ferenc Fricsay. Praga PRD 250.326 (79’59”). 1958, 1959, 1960 

De Hongaarse pianiste Annie Fischer (1914-1995) behoorde in de late jaren ’50 met haar opnamen tot mijn favorieten. Menigeen zal hebben betreurd dat ze niet waardig werd bevonden voor een plekje in de Philips serie ‘Great pianists of the 20th century’. 

Wie op Wikipedia haar biografie leest en haar discografie bekijkt, beseft dat ze veel meer opnamen naliet dan werd vermoed. Een aardig idee daarvan biedt het album Warner 2564-634123 (6 cd’s) met al haar EMI studio opnamen. 

In mijn herinnering behoorde deze pianiste tot de categorie kunstenaars die heel natuurlijk de direct weg wisten naar de poëtische waarheid van de werken die ze speelde. Wars van een egocentrische attitude en enigerlei overdrijving. Haar interpretaties waren gekenmerkt door een inwendig helder brandend vuur en visie. 

Bekend is dat Fischer een hekel had aan studiowerk en dat daardoor haar volledige opname van Beethovens 32 pianosonates voor Hungaroton een nachtmerrie werd.

Haar landgenoot Ferenc Fricsay, ideaal Bartókvertolker, beweerde ooit dat het heel nuttig was om eerste de werken van Bartók door te spitten, voordat men zich aan Mozarts mengeling van diepzinnigheid en giocoso waagde.

Misschien niet toevallig horen we Fischer hier optima forma in de bekendste werken van beide componisten. Fijn dat dit materiaal nu is gecombineerd en in deze vorm is heruitgegeven. Wie eenmaal op het spoor van Annie Fischer is gezet, moet beslist ook haar ‘live’ recital met Bartóks 15 Hongaarse boerendansen Sz. 71, Brahms’ Pianosonate nr. 3, Dohnányi’s Rapsodie nr. 3 en 3 Concertétudes van Liszt eens beluisteren. Ze gaf dit recital in 1961 in Londen en het verscheen als BBC Legends BBCL 4054-2.