Maya Fridman: The invisible link. Schnittke: Cellosonate nr. 1 (1978); Vasks: Boek voor solocello Grāmata čellam; Pärt: Fratres voor cello en piano. Met Daniël Kool. TRPTK TTK 0001 (42’42”). 2016

Een interessante gedachte van de Russisch-Nederlandse cellist Maya Fridman om een onzichtbaar web te spannen tussen drie alle in 1978 geschreven werken van de Rus Schnittke, de Est Arvo Pärt en de Let Vasks.

Zijn eerste cellosonate van Schnittke was bedoeld voor Natalia Gutman en behoort tot zijn bekendste werken. De vorm van het werk is opvallend: een presto, omsloten door twee largo’s. Typisch iets voor deze componist, langzaam, haast aarzelend beginnen, dan vervolgen met blijken van zwarte humor doorgaan in een scherzo met clusters en bizarre cello figuraties en eindigend met een soort anti-vaart.

De paradoxen van Schnittke zijn door Fridman en Kool prima in kaart gebracht. Ze tonen een vastbesloten en onderzoekende opvatting en kunnen het goed opnemen tegen rivalen als Gutman en Lobanov (Live Classics LCL 203), Alexander Ivashkin en Irina Schnittke (Chandos CHAN 9705) en Torleif Thedéen en Roland Pöntinen (BIS CD 336), wat op zichzelf een groot compliment is. 

Grāmata čellam van Peteris Vasks bestaat uit twee delen – Fortissimo (marcatissimo) en Pianissimo (dolcissimo) - is voor solocello en zou door geïnteresseerden gekend kunnen zijn dankzij vroegere opnamen van onder meer  Kristine Blaumane (Conifer 75605-51272-2), David Geringas (Es-Dur ES 2019), Li Wei (Cello Classics CC 1022) en Sol Gabetta (RCA 88697-63081-2). Muziek van uitersten met veel harmonischen, muziek ook die een pittige test vormt voor de technische en muzikale vaardigheden van de vertolker. Een test die Fridman heelhuids doorstaat.

Met de treffende gespeelde cello/piano versie van Pärts Fratres landen we tot besluit op bekend terrein. Alle waardering dat deze cd waarschijnlijk op eigen kosten en in eigen beheer is uitgegeven.