Ferio saxofoonkwartet: Flux. Singelée: Grand quatuor concertant op. 79; Pierné: Introduction et variations sur une ronde populaire; Bozza: Andante et scherzo; Guillermo Lago (Willem van Merwijk) Ciudades; The Wordsworth poems Reinhart: Kwartet in f; Gregory: Hoe down. Chandos CHAN 10987 (80’40”). 2017

Het in 2015 opgerichte Engelse Ferio kwartet bestaat uit Huw Wiggin, Ellie McMurray, Jose Bañuis en Shevaughan Beere besloot voor zijn debuut cd niet terug te vallen op bewerkingen van strijkkwartetten, maar oorspronkelijk materiaal te kiezen en komt daarvoor met interessant materiaal uit de negentiende tot eenentwintigste eeuw naar voren. Het meeste materiaal is geput uit Franse bron van Adolphe Sax en de beroemde saxofonist Marcel Mule, maar verrassend genoeg komen we ook de medeoprichter van het Aurelia strijkkwartet, Willem van Merwijk met twee ideaal voor het instrument gemaakte composities tegen. Deze schreef hij in opdracht van het Ferio kwartet. Vooral zijn Ciudades met stadsportretten van Serajewo, Tokio, Keulen en Córdoba maakt veel indruk. Maar ook zijn Wordsworth poems klinken erg sfeervol.

Het oudste werk is van Jean-Baptiste Singelée die in 1862 zijn Grand quatuor opdroeg aan operacomponist Ambroise Thomas. Hoewel het kwartet van Hugo Reinhart in 2006 werd gecomponeerd, klinkt het bijzonder retrogressief, maar juist daardoor heel aangenaam. Bozza verraadt in zijn Andante et scherzo wat jazzinvloeden. Will Gregory zorgt met Hoe down voor een leuke uitsmijter.

Voor een volgende opname denkt men hopelijk aan het Saxofoonkwartet in Bes op. 109 van Glazoenof uit 1932, waarvoor me nu bijvoorbeeld nog naar het Amstel saxofoonkwartet (CAG 102) moeten.

Maar verder is dit een fantastisch mooi cd debuut dat veel aandacht verdient.