Firenze 1616. Caccini, G.: Sospiri d’amant; Il rapimento di Cefali di Giulio Caccini; Belli: L’Orfeo dolente. Aurore Bucher (s., derde Gratie) ), Catherine Padaut (s. eerste Gratie), Camille Paul (s. tweede Gratie)), Isabelle Druet (ms, Calliope), Jan van Elsacker (t., herder), Arnaud Marzorati (b., Orfeo) en Philippe Rocher (bs., Plutone) met Le poème harmonique o.l.v. Vincent Dumestre. Alpha 120, 321 (58’47”). 2007 

Voorafgegaan door Io moro van Claudio Saracini. Tutto’l di piango en Non ha’l ciel colanti lumi van Giulio Caccini en de Sinfonia quarta van Cristoforo Malvezzi volgt eerst het superkorte Il raprimento di Cefalo van Giulio Caccini en daarna als belangrijkste werk het ‘intermedio’ L’Orfeo dolente in 23 delen van Domenico Belli (? - 1627) geeft deze cd een aardig beeld van het Florentijnse muziekleven aan het begin van de zeventiende eeuw toen het gezongen drama langzaam zijn plaats verwierf.

De compositie van Belli is nog een voorstadium van de opera; het werk heeft eerder het karakter van toneelmuziek bij het stuk Arminta van Tasso. In korte momentopnamen zijn daarin de dramatische hoogtepunten samengevat. De test is ook niet die van Tasso, maar van Gabriello Chiabrera.

De inhoud van deze cd is meer dan een archeologische muziekopgraving, want hij leeft in al zijn  gevarieerde vezels en het klinkt alles best aantrekkelijk. Dat is te danken aan heel goede allround vertolkingen, waarin ook de zangers individueel zowel als in ensembles erg mooie dingen met een goede uitspraak en een zuivere intonatie laten horen.