Maya Fridman: Red velvet, a celebration of love. Tanaka: The song of songs voor cello en elektronica; Luttger: Danseur de corde; Cassadó: Suite voor solocello; Golijov: Omaramor; Andriessen, L.: La voce; Vares: Red velvet; Apreleva: Silentium voor 3 solocelli en mezzo. Met Asako Kanazawa (vc), Maximiliano Segura Sanchez (vc) en Alisa Apreleva (ms). TRPTK TTK 011 (59’42”). 2017  

De veelzijdigheid van de in Moskou geboren en na haar studie in Amsterdam genestelde celliste Maya Fridman die daar studeerde bij Dmitry Ferschtmann, lijkt eindeloos. Geen genre waarin ze zich niet met groot engagement laat horen en in zoverre ze dat niet tijdens recitals doet, zijn er cd’s van haar met titels als Noctural, Colour thinking, Lacrimosa, Impasse, The fiery angel, Trova Caminhada, Paper motion, Elegie, Le prophète en The invisible link om dat in blijvende vorm aan te tonen. Alle op het onbekende label trptk dat niet in een publiciteitszonnetje staat. Ze toont daarmee aan dat ze ongeacht uiterlijke omstandigheden geen artistieke grenzen bestaan tussen genres als klassiek, avant-garde, volksmuziek, flamenco en rock.

Als verbindende link dient hier het stuk Red velvet van de Iraanse componist Kaveh Vares. Op deze cd zijn verder vooral korte eigentijdse werken voor cello (of 2 tot 3 celli) bijeengebracht die zijn geïnspireerd door gedichten. Alleen de uit de jaren twintig vorige eeuw daterende Suite van Gaspar Cassadó is abstracter en door de dans geïnspireerd.