Elinor Frey: Guided by voices. Godin: Guided by voices; Streich: Minerva;     McKinley: Cortile di Pilato; Ceccarelli: With concord of sweet sound; Smith, L.C.: Ricercar; Ueno: Chimera 1-5. Met Mélisande McNabney (kl). Analekta AN 29162 (81’07”). 2018

Tegenwoordig weten we haast niet beter of een cello heeft vier snaren. Maar in de barok had het instrument er ook vaak vijf. Solosuite nr. 6 BWV. 1006 van Bach herinnert ons daaraan en het instrument gold als handig voor een vertolking van virtuoze instrumenten. Frey nam die zes Suites in een bewerking voor cello en piano in 2007 op met David Fung (Yarling 78876).

De Canadese barokcelliste Elinor Frey die in 2012 de opname La voce del violoncello maakte met oorspronkelijke werken van de eerste Italiaanse componisten die voor cello schreven, Giuseppe Colombi, Joseph-Marie-Clément Dall’Abaco, Francesco Paolo Scipriani, Domenico Galli, Giovanni Battista Vitali, Giulio Ruvo en Domenico Gabrielli (Passacaille 993), begeeft zich nu naar het andere uiterste van het spectrum en gaf de eigentijdse  Canadese componisten Linda Catlin Smith, Maxime McKinley, Isaiah Ceccarelli, Scott Edward Godin, de Zweeds-Duitse Lisa Streich en de Japans-Amerikaanse Ken Ueno opdracht om een werk voor haar vier- of haar vijfsnarige barokcello te componeren.

Dit is het resultaat en her is meteen interessant om vast te stellen dat de vijfsnarige cello het in veelzijdigheid en klankkleurmogelijkheden wint van de viersnarige. Is het niet dom geweest om ooit die omgekeerde overstap te maken?

Elinor Frey weet aan de hand van de recente werken de mogelijkheden van het oude nieuwe instrument heel goed te benutten en maakt daar indruk mee. Het meeste in het werk van Ceccarelli waaraan het plaatje zijn titel ontleent en in het op Hildegard von Bingens O vis aeternitatis gebaseerde Guided by voices van Godin. Vaak speelt ze solo, maar wanneer dat nodig is laat ze zich kundig begeleiden door Mélisande McNabney.