Lawrence Foster: Jazz and black elements in art music. Carpenter: Krazy kat; Gilbert: The dance in place Congo; Weiss: American life; Powell: Rhapsody nègre. Zita Carno (p) met het Los Angeles filharmonisch orkest o.l.v. Lawrence Foster en Calvin Simmons. New World NW 80228 (46’14”). 2006

Mensen met radicale of immorele denkbeelden zijn in alle geledingen van de maatschappij aan te treffen, dus ook onder componisten. Een markant voorbeeld is de Amerikaanse componist John Powell (1882 - 1963). Behalve met veel filmmuziek maakte hij naam met zijn Rhapsody nègre voor piano en orkest. Die werd midden twintigste eeuw in één adem genoemd met Gershwins Rhapsody in blue. Het is een harmonieus, laatromantisch werk met invloeden van jazz en folk. Hier wordt het meer dan adequaat uitgevoerd, samen met drie andere werken   van John Alden Carpenter (1876 - 1951), Henry Franklin Belknap Gilbert (1868 - 1928) en Joseph Weiss (1891 - 1971) waarin de invloeden van jazz en blues zijn verwerkt.

Aan de andere kant mag niet worden vergeten dat dezelfde Powell een van de hardvochtigste racistische ideologen van zijn tijd was en die zelfs zijn muziek als kwalijke propaganda inzette.