Maya Fridman: REIÐ. Gordon: Light is calling; Evans: Reiđ-Hagall-Bjarkan; Sollima: Hell 1; Lang: Heroin; Tavener: Wake up… and die. Met Fieke van den Hulk (harm.) en het cello-ensemble van Kate Moore, Emma Kroon, Maximiliano Segura Sánchez, Alena Kliuchka, Giorgios Kotsiolis en Evelien Fokker. TRPTK 0046 (50’21”). 2019

Toen celliste Maya Fridman 22 december 2019 haar quasi-soloprogramma REIÐ in Vredenburg uitvoerde, voorzag ze dat van het volgende citaat uit Dante’s Inferno: ‘Middenin de reis van ons leven bevond ik mezelf in een donker bos waar de weg kwijt was’ om daaraan toe te voegen: ‘Hoe hard ik ook probeer om de juiste woorden te vinden voor mijn intentie met dit programma, ik blijf op een doodlopende weg uitkomen. Het is alsof ik een wandeling maak door een donker bos: een deel van mij wil verdwaald raken in het onbekende terrein en een ander deel van mij wil zich juist vastklampen aan het bekende. Om betekenis te vinden in de wereld rondom mezelf, zoek ik naar composities die iets eeuwigs uitstralen, immuun voor verandering en corruptie. REIÐ verwijst naar deze reis, en het gevoel dat de oude wereld wegstierf, terwijl er een nieuwe wereld ontstaat in een oogwenk.

Om zich vervolgens eenzaam maar niet alleen te wijden aan composities van Michael Gordon, Fjóla Evans, Giovanni Sollima, David Lang en John Tavener.

De titel REIÐ verwijst naar een Oud-IJslandse rune die inderdaad wijst op een reis. Gelukkig verloopt die niet zo vertwijfeld en somber als die inleiding en sommige titels doen verwachten. Zo is Hell tegen de verwachting in juist een lieflijke solo  van van Sollima die heel melodieus en met veel vibrato wordt gespeeld. Het ontroerendst is het drieluik Reiđ-Hagall-Bjarkan voor cello en elektronica van de IJslands-Canadese Fjóla Evans. 

In Langs Heroin draagt ze ook met een mooi warme stem de tekst van Lou Reed bij. ‘Light is calling’ en Hell’ hebben assistentie van elektronica, Reiđ-Hagall-Bjarkan van harmonium en tape en in Wake up… and die van een cello-ensemble.

Een markant, veelzijdig en uniek gedurfd programma waarvan het de luisteraar niet gemakkelijk wordt gemaakt om het te waarderen. Maar herhaling met lange tussenpozen helpt daarbij.