Mireia Farrés: Temperaments. Honegger: Intrada; Enescu: Légende; Hindemith: Trompetsonate in Bes; Peaslee: Nightsongs; Bolter: Marsha’s gift; Turrin: Portraits nr. 1 en 2; Brotons: Impuls vital; Ewazen: A song from the heart. Met Mercè Hervada (p). Seed SEED 010 (73’03”). 2019 

 

De Spaanse Mireia Farrés speelt eerste trompet in het Barcelona symfonie orkest en het Nationaal orkest van Catalonië. Hier presenteert ze zich met een solorecital waarin ze geen beroep hoeft te doen op bewerkingen. Het meest substantiële werk in dit recital is de Trompetsonate van Hindemith uit 1939. Zelf speelde de componist bij voorkeur altviool, maar het schijnt dat hij goed op veel meer instrumenten kon spelen.

Deze sonate begint met een mooie, wat kantige melodie van de trompet die gedurende het hele werk letterlijk en figuurlijk de boventoon voert. Het tweede deel heeft een luchtig en speels karakter, het derde een treurig, enigszins herinnerend aan overeenkomstige passages uit Mathis der Maler en de Trauermusik. Als een specialiteit van de componist. Behalve de redelijk bekende korte stukken van Honegger en Enesco introduceert Farrés een stel composities van Richard Peaslee, Norman Bolter, Joseph Turrin, Salvador Brotons en Eric Ewazen die best de moeite waard zijn. Dat is vooral ook te danken aan haar briljante en energieke spel dat veel indruk maakt. Mercè Hervada vervult heel competent de wat ondankbare begeleidingsrol maar toont tevens aan plezier aan het spelen van deze werken te hebben.