Susanne van Els: Milhaud: Altvioolconcert nr. 1 op. 108; Quatre visages op. 238; Ysaÿe: Solo cellosonate op. 28 (bew.); Hindemith: Solo altvioolsonate op. 25/1 Susanne van Elst (va), Gerard Bouwhuis (p), Schönberg ensemble o.l.v. Reinbert de Leeuw. Et’cetera KTC 1395 (55’30”). 2009

Interessant en mooi als dit recital is, juist daarom is het jammer dat er niet een paar stukken aan zijn toegevoegd. Te denken valt aan naar keuze Takemitsu’s A bird came down the walk (6’40”), Brittens Elegy (6’25”) of Reflection (3’50”), Enescu’s Pièce de concert (8’25”) of Rota’s Intermezzo (8’00”). 

Maar laten we vooral dankbaar zijn voor wat er wèl is, een keur van vrij weinig gehoorde werken die vrijwel alle de moeite waard zijn. Het programma wordt fraai omlijst door de vier ‘portretten’ van Milhaud. Deze dateren uit 1943 en werden geschreven voor de altviolist Germain Prévost van het Pro Arte kwartet. Tot de muzikaal geportretteerden behoren dames uit Californië en Wisconsin (waar de componist en de altist woonden toen) en uit Brussel en Parijs (van waaruit beiden emigreerden).

Aardig materiaal dat niet erg markant is, behalve door de ongewone harmonische relaties. Daarentegen behoort het eerste altvioolconcert uit 1929 niet tot de beste werken van veelschrijver Milhaud. Het is een vooral energiek werk met duidelijk een sterke motoriek à la Stravinsky. Maar de vele dissonanten gaan vervelen.

Het schijnt dat Ysaÿe zelf zijn sonate voor solocello heeft uitgeprobeerd op een altviool en in ieder geval komt het veeleisende werk hier fraai en goed uit de verf, al had het wat contrastrijker en helderder gekund.

De twee langzame delen van de sonate van Hindemith worden  echt vrij langzaam, maar wel heel duidelijk en heel krachtig en energiek met stevige uitbarstingen gespeeld. Los van de interpretaties is het een genoegen om naar een wat prominent opgenomen prachtige Testore alt te luisteren.