Mahan Esfahani: The passinge mesures, music of the English virginalists. Tomkins: Barafostus dream; Pavane FVB. 123; Dowland: Can she excuse my wrongs P. 42 (bew.); Gibbons: Pavane MB. 16’ The woods so wild MB. 29; Farnaby R. en G: Fantasie FVB. 129; Nobody’s jigg; Woody-cock; Tell me, Daphne; Why aske you; Byrd: Pavane en gaillarde in g ‘Passamezzo’ MB. 2; Fantasie ‘Ut, re, mi, fa, sol, la’ MB. 64; Bull: Chromatic (Queen Elizabeth’s pavan and galliard K. 97; Fantasie K. 12; Anoniem: The Scottish gigg; Variations on the Romanesca; Inglott: The leaves bee greene. Hyperion CDA 68249 (77’43”). 2017 

Na een uitstapje met opnamen voor DG keerde Mahan Esfahani terug in de warme schoot van Hyperion met een recital met werken van bekende Engelse virginalisten en eentje van de onbekendere William Inglott. Helaas niet uitgevoerd op een echt virginaal, maar voor het grootste deel op een dubbel manuaal instrument van Robert Goble & son uit Oxford uit 1990 dat is gebaseerd op een een Carl Conrad Fleischer met uitzondering van de bandjes 12, 15, 18 en 19 die worden gespeeld op kopie van Thomas White uit 1642 dat in 1989 werd vervaardigd door Huw Saunders. Beide instrumenten in de lage stemming a = 408Hz.

Opnieuw exploreert Esfahani hier op briljante wijze mooi materiaal uit de tijd van Elizabeth I, dat lang werd beschouwd als het domein van Renaissance specialisten en musicologen maar dat hij briljant, heel vakkundig en vol passie tot leven wekt. Zo’n energieke en virtuoze aanpak doet de muziek alleen maar goed. Levendige ritmen en sprankelende versieringen zijn lekkere toefjes op de heerlijke muziektaart.