Epica: Omega. ‘Alpha’ Anteludium’; ‘Abys of time: Countdown to singularity’; ‘The skeleton key’; ‘Seal of Solomon’; ‘Gaia’; ‘Code of life’; ‘Freedom: The wolves within’; ‘Kingdom of heaven’ (part 3): The antediuvian universe’; ‘Rivers’: ‘Synergize: ‘Manic manifest’; ‘Twilight reverie: The hypnagogogic state’; ‘Omega’. Nuclear Blast 27361/5452-2 (70’43”). 2020
Nieuwsgierig geworden door de term ’symphonic metal’ van de Nederlandse
band Epica heb ik eens even mijn klassieke domein verlaten om te luisteren naar wat dat begrip inhoudt voor een van de blijkbaar beste bands op dit gebied. Volgens gitarist Mark Jansen, de grondlegger van Epica in 2002, staat Epica ‘voor een oord in het universum waar antwoorden liggen op levensvragen’
Volgens wat her en der verzamelde gegevens gaat het om een mengeling van gothic- en symfonische metal met als belangrijkste kenmerk dat het zeer luid, agressief en enigszins bombastisch met gelukkig ook rustiger en wat meer introspectieve, haast sentimentele momenten is. De muziek komt uit verschillende culturen en is beïnvloed door film- en musicalmuziek. Het gaat gelukkig niet alleen om powermetal, maar ook om melodische metal op filosofische teksten. Belangrijk daarbij is de invloed van de goed geschoolde lead zangeres mezzo Simone Simons voor de lead vocals. Verder bestaat de groep uit Mark Jansen (git, growled vocals), Ariën van Weesenbeek (drums), Isaac Delahaye (lead git, backing vocals) en Rob van der Loo (cb).
In juni 2003 verscheen het debuutalbum ‘The Phantom Agony’, in oktober 2004 gevolgd door de dvd ‘We will take you with us’. De tweede cd ‘Consign to oblivion’ is uit 2005, de derde ‘The score’ uit september 2005. Na enige wisselingen in de bezetting kwam als nr. 4 ‘The divine conspiracy’ op het label Nuclear Blast. In 2009 kwam ’The classical conspiracy’ en daarop volgden ‘The quantum enigma’ (Nuclear Blast 27361-3222-0), ’The holographic principle’; 2013 was goed voor een terugblik op het tienjarig bestaan met de 2 dvd’s en 3 cd’s ‘Retropspect’ (Nuclear Blast 27361 31170). En nu is er dan Omega.
Ik heb hier met een mengeling van verbazing en bewondering naar geluisterd naar dit sextet en kan me goed voorstellen dat Epica tot de top in het bewuste genre behoort. Net of je inderdaad van alpha tot omega alleen in geluid een equivalent van de Hollywood spektakelfilm ‘Lord of the rings’ hoort. Het meest genoot ik van Simone Simons met haar warmer en rijper geworden stem in de ballade ‘Rivers’.