Joyce diDonato: In war and peace: Harmony through music. Händel: ‘Some dire event….Scenes of horror’ uit Jephta HWV. 70; ‘Svegliatevi nel core’, ‘Da tempeste’ uit Giulio Cesare HWV. 17; ‘Pensieri, voi mi tormentate’ uit Agrippina HWV. 6; ‘Lascia ch’io pianga’ en ‘Augelietti che cantate’ uit Rinaldo HWV. 7a; ‘Lead me… Crystal streams in murmurs flowing’ uit Susanna HWV. 66; Leo: ‘Prendi quel ferro, o barbaro!’ uit Andromaca; Purcell: ‘They tell us that you mighty powers above’, ‘Why should men quarrel?’ uit The Indian Queen Z. 630; ‘Thy hand Belinda… When I am laid in earth’ uit Dido and Aeneas Z. 626; ‘O lead me to some peaceful gloom’ uit Bonduca, or the British heroine Z. 574; Jommelli: ‘Sprezza il furor del vento’, ‘Par che di giubilo’ uit Atillio Regolo; Monteverdi: ‘Illustratevi o cieli’ uit Il ritorno d’Ulise. Met Pomo d’oro o.l.v. Maxim Emeluanychev. Erato 2959-28469 (79’07”). 2016
Zaterdag 19 november 2016 treedt de Amerikaanse mezzo Joyce DiDonato met het programma In war and peace om 20:15 op in het Amsterdamse Concertgebouw. Wie daarvan een voorproefje wil hebben of achteraf rustig wil nagenieten, is zeer gediend met deze cd.
Bezig met het verzamelen van onbekende pre belcanto materiaal van Napolitaanse componisten gebeurden de aanslagen in Parijs en november 2015 die werden gevolgd door meer van dergelijke tragische gebeurtenissen, besloot de zangeres het roer enigszins om te gooien voor haar tot nu toe persoonlijkste project. Ze stelde zich de vraag: ‘Hoe vind je vrede, omringd door chaos en terreur? Ik heb getracht om vrede te vinden met deze muziekselectie en zo de balans richting vrede te laten doorslaan’. Als idealiste volgt ze de dichter William Butler Yeats die in 1916 tijdens die andere ramptijd al pleitte voor Art whose end is peace.
Dat gebeurt aan de hand van vijftien naar hun sfeer in ‘Oorlog’ en ‘Vrede’ gerangschikte aria’s. Haar speurzin en ernst hebben geleid tot een programma met bekende en onbekende opera- en oratoriumaria’s waaronder zelfs een paar cd premières (Leo, Jomelli).
Ze draagt deze de een na de ander met grote vocaaltechnische zekerheid, veel gevoel voor drama en een weelde aan toonkleuren voor, nu eens heel pittig dan weer stilletjes begeleid door Pomo d’oro. Puristen zullen misschien hier en daar de wenkbrauwen fronsen, bijvoorbeeld bij wat overdadig rubato, maar het is moeilijk om de uit DiDonato’s hart opkomende boodschap te weerstaan.