Jean-Luc Darbellay: Constellations ardentes. Darbellay, J.-L.: Ori; Koechlin: Petites pièces op. 32 nr. 1-4; Wirth : Lunules électriques; Brahms : Hoorntrio in Es op. 40. Met Noëlle-Anne Darbellay (va) en Benjamin Engeli (p). Challenge CC 72770 (57’04). 2017

Op Wikipedia wordt de in 1946 geboren Zwitser Jean-Luc Darbellay voorgesteld als componist (van zo’n 150 werken), dirigent, klarinettist en arts. Dar hij ook als hoornist uitblinkt, staat nergens vermeld, al speelt dat instrument in zijn Een tuin voor Orpheus (Col legno WWE 1 CD 20240) en Lutéce wel een grote rol.  

Dat hij tot de betere en interessantere hoornisten behoort, toonde hij wat eerder aan op zijn opname Matter of heart met Trio’s voor tenor, hoorn en piano van Britten, Lachner, Kreutzer en Kossmaly (Challenge CC 72771).

Hoezeer het ongewone hem aantrekt, blijkt ook weer uit de samenstelling van dit nieuwe programma. Met het enige vertrouwde werk, het Hoorntrio van Brahms als omvangrijk plechtanker toont hij met een flamboyant gespeeld vertolking met de nodige aanstekelijke brille en zwier zijn grote kunnen aan. Vergelijk de uitkomst maar met wat Andrew Clark (EMI 572.822-2), Wolfgang Tomboek (Naxos 8.557471) en Tuckwell (Decca 475.846-2) van dit werk lieten horen.

Daarna verrast hij aangenaam met Ori voor de ongewone combinatie van altviool en hoorn van eigen makelij, de echt bijzondere vier Petites pièces voor hoorn, altviool en piano van Charles Koechlin (1867-1950) uit 1920 en Lunules électriques voor hoorn en altviool van Stefan Wirth (1975). Men moet wat dieper graven om te ervaren of het hier om een elektrische halvemaan of een monstrans gaat.

Ongewone, maar best interessante muziek, tot in de puntjes verzorgd gespeeld door het drietal betrokken musici.