Noëlle-Anne en Olivier Darbellay: Constellations ardentes. Darbellay: Ori; Koechlin: Quatre petits pièces; Wirth: Lunules électriques; Brahms: Hoorntrio in Es op. 40. Met Benjamin Engeli (p). Challenge CC 72770 (57’04”). 2017

De Zwitserse hoornist Olivier Darbellay vormt met zijn vioolzus Noëlle-Anne een bijzonder duo. Olivier maakte eerder met de Duitse tenor Christoph Prégardien en pianist Michael Gees een opname met liederen van onder meer Person en Kossmaly (Challenge CC 72771) maar wijdt zich op zijn tweede cd aan enige onbekende werken van zijn vader Jean-Luc Darbellay, Charles Koechlin en Stefan Wirth. En als lekker snoepje om lang op te zuigen het Hoorntrio van Brahms tot besluit. 

De titel van de cd is ontleend aan Lucretius die het in De rerum natura heeft over ‘vurige verzamelingen’.

Onmiddellijk valt op hoe mooi de samenklank van viool en hoorn is; de combinatie van zus en broer helpt daarbij waarschijnlijk extra gunstig.

Het recital begint met het wat grove, maar intense Ori van Darbellay sr. Verlichting komt met de fijne vier korte contemplatieve Stukken van  Charles Koechlin, waarin de viool even wordt ingewisseld tegen een altviool, die over een lange periode van 1894 tot 1907 ontstonden. Goed om deze eindelijk eens zo goed gespeeld te horen. 

De titel Lunules électriques die Peter Wirth (1975) aan zijn bijdrage gaf, is raadselachtig. Het zal misschien te maken hebben met de witte halvemaan vorm van de vingernagel maar wat daar elektrisch aan is? Ook is wel gedacht aan aan een connectie met oud Keltische sieraden. Hoe dan ook, er is sprake van 9’24’ enigszins bijtende muziek vol tremoli en multiphonics. 

In hoeverre in het Trio van Brahms te horen is dat hij zelf ook hoorn speelde? Het leidde tot een aangrijpend trio dat in 1866 werd gepubliceerd, maar al twaalf jaar eerder was ontstaan.

De Darbellay’s en pianist Engeli zorgen voor spirituele, gave en overtuigende verklankingen.